نوری بیلگه جیلان در پکن «طبیعت و روح انسان در سینما»

نوری بیلگه جیلان در پکن «طبیعت و روح انسان در سینما»
نوری بیلگه جیلان در پکن «طبیعت و روح انسان در سینما»

در 27 آوریل، یک رویداد "مسترکلاس" با موضوع "کوزه روح و خوردگی زمان" به عنوان بخشی از سیزدهمین جشنواره بین المللی فیلم پکن برگزار شد. نوری بیلگه جیلان، یکی از نام‌های مطرح سینمای جهان ترکیه، با توضیح زبان بصری و شنیداری منحصر به فرد خود و بررسی پیشینه عمیق انسانی و تاریخی فیلم، بینش و داستان‌های خود را در آفرینش هنری به اشتراک گذاشت.

نوری بیلگه جیلان اولین نامی است که در مورد فیلم های ترکی به ذهن بینندگان چینی می رسد. فیلم‌های بلند سیلان مانند «روزی روزگاری در آناتولی»، «یوزک» و «خواب زمستانی»، جوایز در شاخه‌های مختلف از جمله بهترین فیلم (نخل طلایی) کن، بهترین کارگردانی و جایزه ویژه هیئت داوران و جایزه FIPRESCI با جوایز بین المللی اعطا شد.

فیلم های کارگردان جیلان که زبان سینمایی منحصربه فردی دارد پر از دیالوگ های شاعرانه است.

سیلان در مراسم «مسترکلاس» با مفسر سینمای چینی دای جین هوا به زبان سینما صحبت کرد.

سیلان با اشاره به اینکه با وجود پیشرفت سریع فناوری دیجیتالی شدن، مردم همچنان ترجیح می دهند به سینما بروند و فیلم تماشا کنند، گفت:

مردم می‌توانند عمیق‌تر با فیلم‌های موجود در سینما ارتباط برقرار کنند. در تنهایی می توانند به طور کامل تری معنای عمیق فیلم را کشف کنند. در اینجا می توان ارتباط با دنیای بیرون را قطع کرد تا فیلم با مخاطب بهتر ملاقات کند و مخاطب بتواند فیلم را عمیق تر درک کند. ”

جیلان با اشاره به روند فیلمسازی یک کارگردان از جملات زیر استفاده کرد:

«برخی از آثار به شدت اتوبیوگرافیک لزوماً شامل افکار کارگردان درباره خودش و از این منظر راهی است که مردم را بیشتر درباره دنیای معنوی او بدانند. هدف اصلی من این است: اینکه همه درباره دنیای واقعی بیشتر بدانند.»

جیلان در توصیف احساسات پس از تماشای فیلم‌های جیا ژانگکه، یکی از کارگردانان چینی مورد علاقه‌اش، گفت: «میان فیلم‌های رئالیستی که در هر گوشه جهان فیلم‌برداری شده‌اند، چه در ترکیه و چه در چین، شباهتی وجود دارد. حتی اگر فرهنگ ها و نژادها تغییر می کنند، ما در فیلم هایی مانند این احساس نزدیکی می کنیم.» او گفت.

جیلان با تاکید بر اینکه در فیلمسازی همیشه به فطرت انسان می اندیشد و آن را مورد بررسی قرار می دهد، گفت: من خودم را شاگرد می دانم نه استاد در دنیای سینما و روند خلق یک فیلم فرآیند یادگیری مستمر و خودسازی است. کشف."