برای ترمیم بافت استخوانی پس از شکستگی، استخوان شکسته شده را با گچ یا اعمال جراحی به استراحت می‌برند. در اثر این عدم تحرک، مشکلات مختلفی به خصوص در عضلات و مفاصل ایجاد می شود. هدف از توانبخشی شکستگی، رساندن نواحی آسیب دیده (مانند عضلات، رباط ها، بافت های نرم، مفاصل) به سطح عملکردی قبل از شکستگی است.
لیلا آلتینتاش، فیزیوتراپیست متخصص مرکز فیزیوتراپی مرکز ورزشی تراپی، با اشاره به اینکه توانبخشی پس از شکستگی به دو دوره بی‌حرکتی (استراحت) و دوره پس از بی‌حرکتی تقسیم می‌شود، درباره اقداماتی که در طول دوره توانبخشی پس از بهبود بافت شکستگی باید انجام شود، بیان کرد.
روند در طول دوره بی حرکتی (استراحت) چگونه پیشرفت می کند؟
فیزیوتراپیست متخصص لیلا آلتینتاش، که اطلاعاتی در مورد این روند در دوره بی حرکتی (استراحت) ارائه کرد، گفت:
در حالی که ناحیه شکسته در حال استراحت است، که در طول دوره بی حرکتی مهم است، برنامه های کاری برای همه مفاصل و عضلات خارج از آن ناحیه آماده می شود. هنگامی که یک عضله در حال استراحت است، می تواند آتروفی (از دست دادن توده) شود. برای جلوگیری از این اتفاق می‌توان تمرینات قدرتی ساده‌ای را روی عضلات اطراف انجام داد که اتحاد استخوان را به خطر نمی‌اندازد، اما باعث کار عضلات می‌شود. یکی دیگر از عوارض بی حرکتی کاهش دامنه حرکتی مفاصل است. این هم در مورد مفصلی که استخوان شکسته به آن متصل است و هم برای مفاصل فوقانی و تحتانی آن ناحیه صدق می کند. از آنجایی که استخوان شکسته در طول فرآیند بی‌حرکتی در گچ قرار می‌گیرد، برای جلوگیری از محدودیت حرکت در مفصل فوقانی و تحتانی، می‌توان از تمرینات ساده دامنه حرکتی مفصل و تمرین‌های کششی بدون آسیب رساندن به پیوند استخوان استفاده کرد. نه در آن مفصل برای افزایش گردش خون می توان از ماساژهای سطحی و برای از بین بردن ادم از ماساژهای سرد استفاده کرد. گفت.
روند پس از بی حرکتی چگونه پیش می رود؟
فیزیوتراپیست متخصص لیلا آلتینتاش، که اطلاعاتی در مورد روند پس از بی حرکتی ارائه کرد، گفت:
«در دوره پس از بی حرکتی؛ به عبارت دیگر، توانبخشی پس از برداشتن گچ از اهمیت بیشتری برخوردار است. محدودیت های مفاصل و از دست دادن عضلات در قدرت و توده بسیار بیشتر است. اختلالات تعادل و هماهنگی نیز ممکن است به دلیل عدم استفاده رخ دهد، افراد به جای حرکاتی که نمی توانند انجام دهند، حرکات جایگزین ایجاد می کنند و الگوهای حرکتی نادرست ناشی از استفاده از آنها برطرف می شود. روند توانبخشی برای از بین بردن همه این مشکلات مهم است. هنگام شروع توانبخشی، قبل از هر چیز، لازم است از اتحاد بافت شکسته اطمینان حاصل شود. این نیاز به ارزیابی رادیولوژیکی دارد. این ارزیابی به ویژه به منظور تحمل وزن و تعیین میزان بار وارده در شکستگی های اندام تحتانی مانند پا و ساق بسیار مهم است. باز هم، این فرآیند پیوند، مدت زمان استراحت و استفاده از کرست را در شکستگی های ستون فقرات تعیین می کند. آسیب عصبی ممکن است همراه با شکستگی باشد، در این صورت، کار اعصاب و عضلات باید با EMG ارزیابی شود و در صورت لزوم، درمان های این مشکل باید به مطالعه اضافه شود. او گفت.
روند پیشرفت در برنامه درمانی چگونه است؟
لیلا آلتینتاش، فیزیوتراپیست متخصص، که در مورد روند درمان شکستگی اطلاعاتی ارائه کرد، سخنان خود را به شرح زیر ادامه داد:
در برنامه درمانی، می توان از داروهای مسکن مختلف الکتروتراپی عمدتاً برای درد بیمار، امواج صوتی (سونوگرافی) و سرما برای کاهش تورم در ناحیه مفصل و افزایش گردش خون و تحریکات الکتریکی برای افزایش قدرت عضلانی استفاده کرد. اگر به برنامه های ورزشی نگاه کنیم، تمرینات قدرتی (ایزومتریک، ایزوتونیک، مقاومتی) برای تقویت عضلات، حرکات کمکی فعال و سپس فعال برای افزایش دامنه حرکتی مفاصل و در نهایت حرکات کششی غیرفعال را می توان انجام داد. به این تمرینات باید تمرینات تعادل و هماهنگی و تثبیت را اضافه کرد. در برنامه توانبخشی که بعد از شکستگی های ستون فقرات انجام می شود باید مراقبت های بسیار بیشتری انجام شود و باید انتظار اتصال کامل شکستگی را داشت. تمرینات تنفسی به خصوص بعد از شکستگی های ستون فقرات و دنده ها باید در برنامه ورزشی گنجانده شود. او گفت.