در حالی که مطالعات برای تعیین اثرات مخرب زمین لرزه های رخ داده در 6 فوریه و پیامدهای آن ادامه داشت، بحث در مورد چگونگی برنامه ریزی مجدد منطقه شتاب بیشتری گرفت. استاد برنامه ریزی شهری و منطقه ای Baykan Günay رویکردها و پیشنهادات خود را برای باز کردن کاغذ سفید در منطقه به اشتراک گذاشت.
در حالی که اندازه گیری وسعت زمین لرزه های ویرانگر که در 6 بهمن رخ داد و 11 استان را تحت تاثیر قرار داد ادامه یافت، جست و جو برای پروژه هایی که توسعه را به این منطقه بازگرداند، شتاب بیشتری گرفت. رئیس بخش برنامه ریزی شهری و منطقه ای دانشگاه TED (TEDU) پروفسور. دکتر. Baykan Günay پیشنهادات خود را در مورد فاجعه پیش از زلزله، امروز و رویکردهایی که باید برای باز کردن صفحه سفید در جنوب شرقی اعمال شود، به اشتراک گذاشت.
پروفسور پروفسور با بیان اینکه تعداد پس لرزه هایی که از 6 بهمن ماه ادامه داشته است به 4 هزار نفر می رسد. دکتر. بایکان گونای گفت: «به نظر می رسد پس لرزه ها برای مدتی ادامه خواهند داشت. علل تخریب را می‌توان از جنبه‌های مختلف از علوم ساختمانی گرفته تا برنامه‌ریزی و قانون‌گذاری و همچنین فعالیت‌های زیرزمینی طبیعی که موضوع علوم زمین است و رویدادهایی که موضوع علوم خاک است مانند روان‌گرایی ارزیابی کرد.
شهرها شکل ندارند، مهندسی شهر ادامه دارد
پروفسور دکتر. Baykan Günay اظهار داشت که بحث در مورد مفاهیم اساسی ساختمان و علوم ساختمان همچنان ادامه دارد، اما به نظر نمی رسد که آنها راه زیادی را طی کرده باشند. عضو هیئت علمی TEDU با بیان اینکه مفهوم "مهندسی شهر" که در زلزله مرمره در سال 1999 صحبت از آن آغاز شد، دوباره مطرح شد، گفت: "ادارات محلی کادر فنی برای کنترل کیفیت را ندارند. بتن با اتصالات آهن و رکاب. حتی اگر قوانین ساخت و ساز را رعایت کنند، می بینیم که ساختمان هایی که بدون نقشه برداری زمینی ساخته شده اند، طرف آن هستند.
پروفسور دکتر. به گفته Baykan Günay، نهاد منطقه بندی از زمان تأسیس جمهوری طی مراحل مختلفی توسعه یافته است. با وجود این، بزرگی زمین لرزه هایی که در 6 بهمن رخ داد، نشان داد که مشکلات مداوم وجود دارد. هیچ محله فقیر نشینی وجود ندارد، اگرچه ساخت و ساز غیرقانونی ادامه دارد، قوانین، طرح های منطقه بندی، برنامه ریزی بلایا و برنامه ریزی خطر وجود دارد. خوب، مشکل کجاست؟ در جایی که ساختمان ها فرو می ریزند، هیچ رابطه توده-فضای سالمی وجود ندارد. رئیس بخش TEDU گفت: به عبارت دیگر شهر شکلی ندارد، تلاش و آرزوی ما این است که محور برنامه ریزی-طراحی را بسازیم، اما نمی توانیم به این مهم برسیم.
ما نمی‌توانیم علم و برنامه‌ریزی شهرک‌سازی را کنار بگذاریم.
پروفسور پروفسور با بیان اینکه امروز صحنه ای مشابه زلزله 1999 وجود دارد و کسانی که صرفاً از منظر علم زمین به موضوع نگاه می کنند، تقریباً نظریه های توسعه یافته توسط علم سکونت را حذف می کنند. دکتر. بایکان گونای گفت: «دلایل اقتصادی، اجتماعی و سیاسی که این مکان را تشکیل می‌دهند به ویژگی‌هایی مانند فاصله تا خط گسل، مطابقت با مکانیک زمین و تپه کاهش یافته است. گفتمان ها به گونه ای توسعه یافتند که گویی هیچ چارچوب نظری از زندگی آموخته نشده است، مانند مکان، مکان مرکزی، اصل حداقل تلاش، نظریه آستانه و اقتصاد پایه. بعد فراموش شده در همه این بحث ها برنامه ریزی بود و همیشه کنار گذاشته می شد. با این حال، با ایجاد سکونتگاه‌های جدید، نمی‌توان نظریه‌های علم و برنامه‌ریزی سکونت‌گاه را کنار گذاشت. ما نمی‌توانیم چارچوب برنامه‌ریزی فضایی قرن بیست و یکم را در کشورمان اجرا کنیم که تئوری‌ها به آن اشاره می‌کنند، که زیست‌پذیری و پایداری را برای اکثریت در اولویت قرار می‌دهد و شامل تعهد به فرآیندهای استدلال باز در مورد حوزه عمومی است.
"رویکرد پروژه GAP را می توان اتخاذ کرد"
با اشاره به اینکه رویکرد دنبال شده در پروژه جنوب شرقی آناتولی (GAP) که به عنوان یکی از جامع ترین پروژه های تاریخ جمهوری، با ارزش برند بالا و وارد شده در ادبیات بین المللی تعریف شده است، می تواند در ایجاد شهرک های جدید اتخاذ شود. در منطقه زلزله، رئیس بخش برنامه ریزی شهری و منطقه ای TEDU پروفسور. دکتر. Baykan Günay ارزیابی های خود را با اظهارات زیر به پایان رساند:
«پیشنهاد ما، که ما آن را پروژه بازسازی منطقه زلزله‌زده جنوب شرقی آناتولی می‌نامیم، می‌تواند راه‌اندازی لازم را برای تعیین خسارات زلزله و یک سیستم سکونت‌گاهی جدید فراهم کند. ایجاد نهادی که در آن اعضای جامعه آسیب دیده و همچنین نمایندگان دولت های مرکزی و محلی در آن نظر داشته باشند، دقیق ترین روشی است که باید دنبال شود. در صورت موفقیت مؤسسه و پروژه، می‌توانند مناطق زلزله‌زده را برای کل کشور ایجاد کنند و مؤسسات می‌توانند درباره نحوه برنامه‌ریزی قبل، حین و بعد از زلزله مطالعاتی انجام دهند.»