توگچه یلماز، روانشناس متخصص، اطلاعات مهمی در مورد این موضوع ارائه کرد. ما به عنوان والدین می‌توانیم گهگاه در حین تربیت فرزندمان اظهارات نادرست داشته باشیم. این جملات گاهی باعث می شود که نگرانی ها، ترس ها یا مسئولیت های غیرضروری را که در طول زندگی بر دوش خواهند داشت به فرزندان خود تحمیل کنیم. ممکن است به جایی برسد که رابطه بین ما و فرزندانمان را مختل کند. به همین دلیل بسیار مهم است که هنگام صحبت با فرزندانمان جملات خود را به درستی انتخاب کنیم.
کودکانی که با برچسب هایی مانند لوس، سرسخت، لجباز بزرگ می شوند... بعد از مدتی آنها را در بدن خود می پذیرند. آنها مطابق با این صفاتی که به آنها داده اید شروع به عمل می کنند.
"خواهر / خواهر ترس نیستند"
گاهی باید فکر کنیم که این جمله ای که به قصد تشویق فرزندانمان به کار می بریم این تصور را ایجاد می کند که احساسات فرزندانمان را دست کم می گیریم. یک کودک ترسیده می خواهد درک شود. در اینجا، به جای تشویق او با چنین جملاتی، باید عاطفه زیربنایی ترس را پیدا کرد و روی آن کار کرد.
"من تو را ترک خواهم کرد"
چنین صحبت هایی می تواند باعث اضطراب جدایی در کودکان شود. کودک مبتلا به اضطراب جدایی بیشتر به مادر وابسته می شود. همچنین مشکلاتی مانند مشکل به خواب رفتن و ناتوانی در رفتن به مدرسه را به همراه دارد.
"علیه بزرگان خود نروید، به هر اتفاقی که می افتد احترام بگذارید"
بسیار مهم است که این حس را در کودکان ایجاد کنیم که احترام باید متقابل باشد نه یک طرفه. اگرچه ما در جامعه‌ای زندگی می‌کنیم که باید بدون قید و شرط به بزرگان فرهنگی احترام گذاشت، اما این ایده که احترام باید متقابل باشد، کودکان نیز افرادی هستند که باید مورد احترام قرار گیرند و حقوق خاصی دارند باید در کودکان ایجاد شود.
"الان خیلی سرم شلوغ است، برو"
این جمله باعث می شود کودک احساس بی ارزشی کند. کودکان به توجه بزرگسالان نیاز دارند. البته همیشه این امکان وجود ندارد که ما در دسترس باشیم و از آنها مراقبت کنیم، اما درست تر است که بگوییم من هم می خواهم با شما وقت بگذرانم، اما در حال حاضر کار دارم، مراقبت خواهم کرد. از شما بعد از اینکه کارم را انجام دادم.
"شما نمی توانید آن را انجام دهید یا می توانید به هر چیزی برسید"
هر دوی این اصطلاحات، اصطلاحات نادرستی هستند. این رفتار درستی است که به کودکان بیاموزیم استقامت، کار و استقامت داشته باشند. تمرکز روی فرآیند و قدردانی از زحمات آنها به آنها کمک می کند تا به اهمیت کار شخصی پی ببرند.
"اگر مرا آپلود کردی نگو که مریض هستم"
هیچ هدفی جز تحمیل اضطراب فرزندان شما ندارد. در صورت بیماری شما، او همه تقصیرها را به گردن خود می بیند. کودکی که این را درونی می کند خود را سرزنش می کند که ممکن است در آینده به عنوان مشکلات روانی ظاهر شود.
"چرا مثل او نیستی"
مقایسه کودکان با سایر همسالان، حس حسادت کودک را فعال می کند. کودکی که دائماً مورد مقایسه قرار می گیرد از مسئولیت پذیری اجتناب می کند. ممکن است در روابط اجتماعی دچار مشکل شود. آنها ممکن است احساس بی کفایتی و بی ارزشی کنند. ممکن است به این فکر بیفتد که تلاش هایش دیده نمی شود و از تلاش دست بردارد. او ممکن است گوشه گیر شود و فکر کند که او را درک نمی کنند.