نجم الدین اربکان (زاده ۲۹ اکتبر ۱۹۲۶، سینوپ – درگذشته ۲۷ فوریه ۲۰۱۱، آنکارا) مهندس، آکادمیک، سیاستمدار ترک و بنیانگذار ایدئولوژی میلی گوروس است. او معاون نخست وزیر و نخست وزیر بود. وی از 29 ژوئن 1926 تا 27 ژوئن 2011 به عنوان نخست وزیر خدمت کرد. او پس از روند ۷ بهمن مجبور به استعفا شد و ۵ سال از فعالیت سیاسی محروم شد. او در پرونده تریلیون گمشده به ۲ سال و ۴ ماه زندان محکوم شد.
او به عنوان بزرگ‌ترین چهار فرزند مهمت صبری، معاون سینوپ کادی و کامر هانیم به دنیا آمد. طرف مادرش چرکسی است و طرف پدرش برپایه حکومت کوزان اوغلو است که در اواخر قرن نوزدهم در نواحی کوزان، سایبیلی و توفان بیلی آدانا حکومت می کرد. اگرچه تحصیلات ابتدایی خود را در قیصری آغاز کرد، اما آن را در سال 19 به پایان رساند. ترابزون به دلیل انتصاب پدرش. او از دبیرستان پسرانه استانبول فارغ التحصیل شد و تحصیلات متوسطه خود را در سال 1937 و با کسب رتبه اول در سال 1943 آغاز کرد. اگرچه حق ورود بدون آزمون به دانشگاه را داشت، اما ترجیح داد در این آزمون شرکت کند. در سال 1943، سالی که اربکان تحصیلات خود را آغاز کرد، دانشکده مهندسی فارغ التحصیل که دوره آموزشی شش ساله داشت، به دانشگاه تبدیل شد و نام آن به دانشگاه فنی استانبول (ITU) تغییر یافت و دوره تحصیل کاهش یافت. تا پنج سال به همین دلیل اربکان تحصیلات خود را از کلاس دوم به همراه دانش آموزانی که قبل از او شروع به تحصیل کرده بودند آغاز کرد. از جمله دانشجویان ترم دانشگاه فنی، سلیمان دمیرل از دانشکده مهندسی عمران و تورگوت اوزال از دانشکده برق بودند. او در سال 2 از دانشگاه فنی استانبول، دانشکده ماشین آلات فارغ التحصیل شد. در همان سال دستیار «صندلی موتورز» (1948-1948) شد. در این مدت پروفسور دکتر. نزد سلیم پالوان درس موتور می داد.
او دکترای خود را در RWTH Aachen (دانشگاه فنی آخن) در آلمان به پایان رساند و در سال 1951 توسط دانشگاه به آنجا اعزام شد. Klockner به کارخانه موتور Humboldt Deutz AG دعوت شد. در مرکز تحقیقات DVL که تحقیقاتی را برای ارتش آلمان انجام می دهد، پروفسور. دکتر. او با اشمیت کار می کرد. او به عنوان مهندس ارشد در طراحی موتور تانک لئوپارد 1 خدمت کرد. محفظه احتراق موتور را خودش کشید. او مدرک دکترای خود را در دانشگاه های آلمان گرفت.
او در سال 1953 برای شرکت در آزمون کاردانی به ترکیه بازگشت. در سال 1954 در سن 27 سالگی دانشیار ITU شد. او به مدت شش ماه به کارخانه‌های دوتز آلمان بازگشت تا تحقیق کند. او خدمت سربازی خود را بین مه 1954 تا اکتبر 1955 انجام داد. دوباره به دانشگاه برگشت. او Gümüş Motor را تأسیس کرد که اولین موتور داخلی را با 1956 شریک بین سال های 1963 و 200 تولید می کرد و تولید موتور را محقق کرد. وی در سال 1965 عنوان استادی را دریافت کرد. در سال 1967 به عنوان دبیر کل اتحادیه اتاق‌ها و بورس‌های کالای ترکیه (TOBB) انتخاب شد. در همان سال با نرمین اربکان (1943-2005) که به عنوان منشی او در TOBB خدمت می کرد، ازدواج کرد. او از این ازدواج سه فرزند داشت (زینپ، متولد 1968، الیف، متولد 1974 و فاتح، متولد 1978).
او در این دوره با دفاع از بازرگانان و صنعتگران کوچک آناتولی در برابر صنعت گران و بازرگانان بزرگ توجه را به خود جلب کرد. در 25 می 1969 به عنوان رئیس کل TOBB انتخاب شد. اما در 8 اوت 1969 که دولت حزب عدالت انتخابات را لغو کرد، مجبور شد ریاست جمهوری را ترک کند.
در 19 ژانویه 2011 به دلیل واسکولیت مکرر پایش تحت مراقبت های ویژه در بیمارستان قرار گرفت و مدتی تحت درمان قرار گرفت و مرخص شد و پس از مدت کوتاهی از بیمارستان گوون آنکارا ترخیص شد و به دلیل بستری شدن در بیمارستان بستری شد. به نارسایی تنفسی و قلبی، علیرغم تمامی درمان‌های انجام شده در بخش مراقبت‌های ویژه، به دلیل نارسایی چند عضوی، در معاینه پزشکان خود در ساعت 27:2011 صبح روز 08.50 فوریه 11.40، به دلیل نارسایی چند عضوی، هوشیاری خود را از دست داد. به کما رفت و علیرغم تمام مداخلات پزشکان برای حمایت از عملکرد حیاتی وی در سن 85 سالگی درگذشت.
مراسم رسمی دولتی بر اساس وصیت او برگزار نشد و در روز سه شنبه 1 مارس 2011، پس از اقامه نماز میت در مسجد حاجی بایرام در آنکارا، جسد او را به استانبول آوردند و پس از اقامه نماز میت در فاتح. مسجد بعد از نماز ظهر مرکزفندی زیتین برنو مرکزفندی در کنار همسرش نرمین اربکان که قبلاً از دنیا رفته بود در قبرستان خانوادگی قبرستان به خاک سپرده شد. قبر او با زمین‌هایی که عزیزانش از مناطق مختلف ترکیه آورده‌اند و همچنین زمین‌هایی که از اورشلیم، TRNC و قبر آلیا عزت‌بیگوویچ رهبر بوسنیایی آورده شده است، پاشیده شده است.
رئیس جمهور، رئیس مجلس، نخست وزیر، روسای کل، وزرا، معاونان، اعضای نیروهای مسلح ترکیه، سفرا، شهرداران و اعضای حزب و همچنین رهبران جامعه و جنبش و نمایندگان 60 کشور جهان در مراسم تشییع جنازه، نماز میت شرکت کردند. توسط بیش از دو میلیون نفر اجرا شد و اجساد آنها در گورستان به خاک سپرده شد و در گورستان مرکزفندی به خاک سپرده شد.