دانشیار بخش نورولوژی بیمارستان مموریال آنکارا. دکتر. Nilgül Yardimci اطلاعاتی در مورد سندرم پاهای بی قرار داد. سندرم پای بیقرار (RLS) که به عنوان بیماری ویلیس-اکبوم نیز شناخته می شود، یک اختلال حرکتی مزمن و پیشرونده است که با نیاز یا نیاز به حرکت دادن پاها رخ می دهد. با بیان اینکه این بیماری در زنان دو برابر بیشتر از مردان دیده می شود. دکتر. نیلگول یانیک می‌گوید: «این بیماری در افرادی که کمتر از 3 ساعت در ماه ورزش می‌کنند و افرادی که سیگار می‌کشند بیشتر است.
با بیان اینکه دو نوع سندرم پای بیقرار اولیه (ایدیوپاتیک) و ثانویه (ثانویه) وجود دارد. دکتر. سندرم پاهای بیقرار ایدیوپاتیک که تصور می شود ارثی است و هیچ بیماری زمینه ای ندارد، 70 تا 80 درصد موارد را تشکیل می دهد. بیش از نیمی از بستگان درجه یک این بیماران نیز همین اختلال را دارند. در RLS ایدیوپاتیک، بیماری در سنین پایین‌تر شروع می‌شود و معمولاً قبل از 45 سالگی تشخیص داده می‌شود. اما نسبت به نوع دیگر کندتر پیشرفت می کند.» او گفت.
در سندرم پای بیقرار ثانویه (ثانویه)، شرایط بالینی مختلفی می تواند منجر به این بیماری شود. با بیان اینکه کمبود آهن، بارداری و نارسایی نهایی کلیه از جمله این یافته‌ها هستند. دکتر. نیلگول یاواش گفت: «نقطه مشترک علل ثانویه اختلال متابولیسم آهن است. سندرم پاهای بی قرار؛ در حالی که در برخی از بیماری های روماتولوژیک مانند آرتریت روماتوئید (RA)، سندرم شوگرن (SjS)، درد بازو، پا و مفاصل نیز در بیماران مبتلا به RLS بیشتر دیده می شود. علاوه بر این، سندرم پای بیقرار در بیماران مبتلا به سندرم فیبرومیالژیا بیشتر است. از عبارات استفاده کرد
دانشیار دکتر. این علائم که در بیماران به عنوان یک احساس ناراحت کننده توصیف می شود، بیشتر در هنگام استراحت و قبل از خواب شبانه افزایش می یابد و باعث بیدار شدن بیماران از خواب می شود. تشخیص سندرم پای بیقرار با توجه به علائم، شرح حال بیمار، نتایج آزمایش و معاینه انجام می شود.
سندرم پای بی قرار که به دلیل شباهت علائم می تواند با اضطراب، افسردگی یا اختلال خواب اشتباه گرفته شود، معمولا در سنین میانسالی و بالا رخ می دهد. دانشیار دکتر. نیلگول یاردیمچی ادامه داد:
درمان سندرم پای بیقرار به دو دسته درمان دارویی و غیردارویی تقسیم می شود. اگرچه روش‌های درمانی بدون دارو در بیمارانی با علائم خفیف کار می‌کنند، درمان دارویی اغلب در بیمارانی با شکایات متوسط تا شدید مورد نیاز است. علاوه بر این، در نوع RLS، که در آن علت زمینه‌ای مشخص می‌شود، درمان‌های اعمال شده برای علت نیز به از بین بردن علائم کمک می‌کنند.
دانشیار دکتر. Nilgüluygun پیشنهاد کرد که تغییرات زندگی زیر باید قبل از درمان دارویی در بیماران با علائم خفیف RLS ایجاد شود:
- درگیر شدن در فعالیت های بدنی سبک تا متوسط، مانند تمرینات کششی، قبل از خواب
- گرفتن حمام و دوش آب گرم
- شرکت در فعالیت هایی که باعث افزایش فعالیت ذهنی می شود مانند بازی های رایانه ای و پازل در هنگام استراحت
- اتاق خواب را خنک نگه دارید و لباس خواب راحت بپوشید
- خوابیدن همزمان و بیدار شدن در یک زمان و ایجاد یک الگوی خواب منظم مانند نخوابیدن در طول روز
- اجتناب از کافئین، نیکوتین، الکل، آنتی هیستامین ها، ضد تهوع، داروهای ضد روان پریشی و ضد افسردگی با فعالیت ضد دوپامینرژیک
- انجام فعالیت هایی که نیاز به استراحت طولانی مدت دارند، مانند سفر با هواپیما یا تماشای فیلم، در صبح و فعالیت هایی که شکایت را کاهش می دهند، مانند کارهای خانه یا ورزش، در اواخر روز.
اولین نفری باشید که نظر می دهید