پیشنهاداتی برای مقابله با اختلال اضطرابی

نکاتی برای مقابله با اختلال اضطرابی
پیشنهاداتی برای مقابله با اختلال اضطرابی

متخصص از بخش روانپزشکی بیمارستان مموریال آنکارا. دکتر. Esengül Ekici اطلاعاتی در مورد اختلال اضطراب و درمان آن ارائه کرد. در زندگی روزمره، هرکسی می تواند نگران مسائل مختلفی باشد. یک امتحان، یک پروژه که باید تکمیل شود، یک مشکل سلامتی، مشکلات مالی، مشکلات با فرزندان یا سایر اعضای خانواده می تواند باعث اضطراب شود. مقدار مناسبی از اضطراب به ما کمک می کند تا برای مقابله با مشکلات و رسیدن به اهدافمان آماده باشیم. اوز با بیان اینکه این گونه اضطراب ها معمولاً خفیف و موقتی هستند. دکتر. Esengül Ekici گفت: «اگرچه داشتن اضطراب در زندگی روزمره طبیعی است، اما اگر شدت آن بیش از حد باشد، می‌توان در مورد یک بیماری پزشکی صحبت کرد. تشخیص اضطراب غیرطبیعی از اختلال اضطرابی از نظر حفظ یک زندگی سالم مهم است. افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی ممکن است اضطراب و ترس شدید و دائمی را تجربه کنند، حتی در برابر موقعیت هایی که در زندگی روزمره با آن مواجه می شوند. او گفت.

Uz. دکتر. اسنگول اکیجی گفت: «به عنوان مثال، دانشجویی که برای امتحان دانشگاه آماده می‌شود گفت: «طبق برنامه درسی‌ام، اکنون باید تلویزیون تماشا نکنم و درس بخوانم. اگر تلویزیون را رها نکنم، امروز درس نمی‌خوانم» یک نگرانی سالم در مورد موقعیتی است که بر زمان حال متمرکز است و می‌تواند آن را کنترل کند. اما «اگر در آزمون دانشگاه در ژوئن قبول نشدم چه؟ اگر نتوانم وارد بخش مورد نظرم شوم چه کار کنم؟" نگرانی‌هایی که «نتیجه‌محور» و مرتبط با «حوزه کنترل محدود» فرد هستند، نگرانی‌های ناسالم و ناکارآمد هستند. اختلالات اضطرابی عمدتاً از نوع ناکارآمد هستند، به شکل اضطراب مداوم، بیش از حد و نامناسب یا درک علائم جسمی در حال ظهور به عنوان یک عامل ترس شدید. گفت.

ناراحت. دکتر. Esengül Ekici، عوامل ژنتیکی، تغییرات در شیمی اعصاب مغز، ویژگی های شخصیتی و رویدادهای استرس زای زندگی در شکل گیری اختلالات اضطرابی نقش دارند که در زیر عناوین «اختلال اضطراب عمومی»، «اختلال هراس»، «فوبی اجتماعی» بررسی می شوند. "، "فوبیاهای خاص" و "اختلال استرس پس از سانحه" پخش می شود. اختلالات اضطرابی معمولاً یک علت واحد ندارند. ترکیبی از عوامل متعدد می تواند منجر به ایجاد اختلالات اضطرابی شود.

اوز با بیان اینکه اختلال اضطراب را می توان با بیماری های دیگر اشتباه گرفت. دکتر. Esengül Ekici علائم اختلال اضطراب را به شرح زیر توصیف کرد:

علائم اختلال اضطراب عبارتند از: بیقراری، تنش، پریشانی، اضطراب، احساس اینکه اتفاق بدی در حال رخ دادن است، ترس بی دلیل، تمرکز بر روی بد، زود خسته شدن، دردهای عضلانی، وحشت زدگی آسان، هوشیاری، تپش قلب، احساس اینکه نمی توانید نفس بکشید. خشکی دهان، لرزش، گرگرفتگی، حالت تهوع، صدای زنگ در گوش، ناتوانی در تمرکز، عصبانیت و عدم تحمل. این علائم (به ویژه علائم جسمی) گاهی اوقات می توانند به گونه ای ظاهر شوند که گویی بیماری جسمی دیگری وجود دارد. به همین دلیل، مردم اغلب به بخش‌های بیمارستان‌ها مانند اورژانس، بیماری‌های داخلی و قلب و عروق قبل از روان‌پزشک مراجعه می‌کنند.»

اختلالات اضطرابی از جمله اختلالات روانپزشکی است که قابل درمان است. علاوه بر ارزیابی روانپزشکی در اولین درخواست، اوز گفت که اگر قبلاً انجام نشده باشد، ممکن است از بیمار معاینه و آزمایش هایی درخواست شود تا ببینند آیا بیماری های جسمی دیگری وجود دارد یا خیر. دکتر. Esengül Ekici گفت: «اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی از درمان بهره می برند. درمان های دارویی و روان درمانی یا هر دو روش را می توان با هم اعمال کرد. اینکه کدام نوع درمان برای بیمار مناسب است با تصمیم مشترک با پزشک تعیین می شود. علاوه بر این، فعالیت هایی مانند ورزش های منظم، سرگرمی ها و یوگا به کنترل علائم اضطراب کمک می کند. از اظهارات او استفاده کرد.

اختلالات اضطرابی درمان نشده و مزمن می توانند مشکلات زیر را در زندگی فرد ایجاد کنند:

  • اختلالات اضطرابی باعث افزایش مشکلات در زندگی روزمره، کاری و اجتماعی فرد می شود.
  • اضطراب می تواند اختلالات خلقی مانند افسردگی را تسهیل کند.
  • افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی علائمی مانند دردهای عضلانی، بدن درد و خستگی ناشی از تنش را تجربه می کنند.
  • به دلیل علائم اضطراب، ممکن است تمرکز و حفظ توجه دشوار باشد و بر عملکرد شغلی فرد تأثیر منفی بگذارد.
  • در اختلالات اضطرابی، فکر کردن به منفی تقریباً همه چیز، فکر کردن به اینکه همه چیز همیشه بد پیش می‌رود، دائماً هوشیار بودن در مورد اتفاقات بد می‌تواند باعث ایجاد احساس شکست، شکننده‌تر و ناامیدی شود.
  • علائم اضطرابی که در زندگی اجتماعی رخ می دهد می تواند باعث ناتوانی افراد در دوست یابی، عدم امکان مشارکت فعال در محیط اجتماعی، کمرویی و اجتناب شود.

اولین نفری باشید که نظر می دهید

پاسخ دهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.


*