رئیس گروه رشد کودک دانشکده علوم بهداشت دانشگاه اوسکودار پروفسور. دکتر. نورپر اولکور در مورد تأثیرات جنگ روسیه و اوکراین بر روانشناسی کودکان ارزیابی هایی انجام داد.
کارشناسان با اشاره به اینکه اخبار مربوط به جنگ روسیه و اوکراین می تواند بر کودکان تأثیر منفی بگذارد، هشدار می دهند که کودکان می توانند با برخی از رفتارهای خود این موارد را آشکار کنند. کارشناسان بیان می کنند که رفتارهایی مانند بیدار شدن در شب، گریه کردن بدون دلیل روشن، پرتاب کردن حملات خشم و پرسیدن سوال در مورد جنگ در کودکان دیده می شود. کارشناسانی که توصیه میکنند کودکان اخبار جنگ را تماشا نکنند، پیشنهاد میکنند که به سوالات آنها پاسخی قابل فهم داده شود و از عباراتی که ممکن است کودک را نگران کند پرهیز شود.
منفی های اولیه منجر به اثرات مادام العمر می شود!
پروفسور دکتر. نورپر اولکور گفت در حالی که میلیونها کودک در جهان با جنگ، خشونت، بیماری و مرگ روبرو هستند، تعداد کودکانی که این مشکلات را تجربه نمیکنند، اما از طریق رسانههای جمعی و از صحبتهای والدین خود به درماندگی همسالان خود میآموزند. ، ده ها برابر افزایش یافته است. پروفسور دکتر. نورپر اولکور گفت: «کودکان با تخیل بی پایان خود اینها را بخشی از دنیای خود می کنند و می توانند همان منفی ها را در دنیای خود تجربه کنند. اضطراب و ترس ناشی از منفی ها مشکلات روانی-تنی را در رشد کودک به همراه می آورد که بازگشت آنها مهم و دشوار است و در طول زندگی با آنها خواهد بود، گویی که خود این رویداد را تجربه کرده اند. در زمینه رشد کودک، مطالعات عصبشناسی بهویژه تاکید میکند که منفیگرایی در سنین پایین میتواند باعث مشکلات جسمی و روانی مادام العمر شود. به همین دلیل است که هر دو گروه از کودکان نیاز دارند و حق دارند که از آنها محافظت شود و در محیط های امن تر قرار بگیرند.» او گفت.
شاهد خشونت باعث مشکلات روانی جسمی می شود!
پروفسور پروفسور با اشاره به اینکه آسیب های وارد شده توسط کودکانی که جنگ را تجربه کرده اند و شاهد خشونت بوده اند باعث مشکلات روانی جسمانی می شود که جبران آن بسیار دشوار است و می تواند تا پایان عمر ادامه یابد. دکتر. نورپر اولکوئر میگوید: «تأثیر چنین آسیبها و احساسات منفی بر رشد کودکان بسته به سن و محیط آنها متفاوت است. به عنوان مثال، نوزادان و کودکان خردسال به دلیل پیوند نزدیک با مراقب اصلی خود، هنوز تحت تأثیر منفی ها هستند، که ممکن است بیشتر در نتیجه قطع تعاملات ایمن با مراقبان آنها رخ دهد. نکتهای که نباید فراموش کرد این است که والدین و مراقبان نیز تحت تأثیر همین موقعیتهای منفی قرار میگیرند، از نظر سلامت جسمی و روحی با مشکلاتی مواجه میشوند و ممکن است توجه و محبت لازم را به فرزندان خود نشان ندهند. این امر خطر بی توجهی و سوء استفاده از کودکان را افزایش می دهد. به عبارت دیگر، مهمترین راه برای محافظت از کودکان بهویژه خردسال در برابر تأثیرات مخرب جنگ و سایر موارد منفی، این است که والدین آنقدر قوی باشند که آنها را از تأثیرات منفی دور نگه دارند و تحت تأثیر چنین حوادثی قرار نگیرند.» هشدار داد.
کودکانی که تصور می شود امن هستند ترس های خود را مجازی زندگی می کنند
با اشاره به اینکه کودکانی که اخبار حوادث و حوادث منفی مانند جنگ، خشونت، سیل و آتش سوزی را از رسانه هایی مانند روزنامه، تلویزیون و شبکه های اجتماعی تماشا می کنند نیز تحت تأثیر این اخبار قرار می گیرند. دکتر. نورپر اولکور گفت: «این نوع اخبار به بخشی از زندگی روزمره ما تبدیل شده است. تعداد مطالعاتی که توضیح می دهند این وضعیت که نه تنها کودکان بلکه بزرگسالان را نیز تحت تاثیر قرار می دهد، بر رشد کودک، به ویژه رشد اجتماعی و عاطفی او تأثیر منفی می گذارد، در حال افزایش است. به عبارت دیگر، فرزندان ما که فکر می کنیم «امن» هستند، ناگهان در میانه جنگ، در یک مراسم تشییع جنازه که بچه ها گریه می کنند، یا بر بالین بیماران در بیمارستان ها، خود را در اتاق نشیمن خانه خود می بینند. می توانند به این «ابعاد» که با کمک تخیلات خود شاهد آن هستند، بگذرند. آنها میتوانند ترسها، از دست دادنها و اضطرابهای خود را بهطور مجازی در خانههایشان که در آن احساس امنیت میکنند، تجربه کنند.»
مراقب این علائم باشید!
پروفسور با اشاره به اینکه کودک تحت تاثیر حوادث تکان دهنده ای مانند جنگ قرار می گیرد. دکتر. نورپر اولکوئر میگوید: «آنها میتوانند از سؤالاتی که کودکان میپرسند، از بیدار شدن در شب، عدم تمایل به خاموش کردن چراغ، چسبیدن به والدین، گریه بدون دلیل روشن، بروز خشم و رفتارهای مشابه، متوجه شوند. در موقعیت های شدیدتر، شب ادراری، سکوت، بیش فعالی یا کناره گیری نیز قابل مشاهده است. هشدار داد.
اخبار جنگ را نباید به کودکان نشان داد
اولکور اظهار داشت که بزرگترین وظیفه والدین این است که تا حد امکان از تماشای چنین اخباری توسط کودکان جلوگیری کنند. گفت.
به سوالات باید به طور دقیق و پیوسته پاسخ داده شود.
پروفسور پروفسور با بیان اینکه پاسخ صحیح و منسجم به سوالات کودکان مهم است. دکتر. نورپر اولکور گفت: «کودکان برای درک آنچه می بینند سؤال می پرسند. مثلاً «چرا این بچه ها گریه می کنند؟ چرا جنگل ها می سوزند؟ این افراد از کی فرار می کنند؟ آیا آنها هم پیش ما خواهند آمد؟ ممکن است سوال بپرسد اگرچه پاسخ به این سؤالات بسیار دشوار است، اما بهترین کار این است که حقایق و دلایل را در جملاتی ساده، صمیمانه و قابل درک توضیح دهیم. با این حال، توجه والدین به نحوه صحبت در مورد موضوع در مقابل فرزندانشان نیز مهم است. زیرا اگر جملاتی که والدین به فرزندان خود می گویند و جملاتی که در کلام خود به کار می برند متفاوت باشد، این علامت سوال را در ذهن کودکان بیشتر می کند. او گفت.
از روش تمرین با ترس نباید استفاده کرد!
پروفسور پروفسور با تاکید بر اینکه هرگز نباید از چنین منفیهایی در تربیت فرزندان استفاده کرد. دکتر. نورپر اولکوئر گفت: «متاسفانه روشی برای آموزش با ترس وجود دارد که والدین گاهی اوقات کاملاً بیگناه به آن متوسل میشوند. این به این دلیل اتفاق افتاد که آنها رفتار نادرست داشتند. هرگز نباید از عبارات بسیار خطرناکی مانند "اگر بد رفتار کنی، تو نیز چنین رفتار می کنی" یا "تو را پیش آنها می فرستم" استفاده شود. چنین اظهاراتی فقط باعث افزایش اضطراب کودکان می شود.» هشدار داد.
این می تواند فرصتی برای رشد حس همدلی و شفقت در کودک باشد.
پروفسور با بیان اینکه کمک به کودکان برای رشد آگاهی، همدلی و شفقت ضروری است. دکتر. نورپر اولکوئر گفت: «کودکان وقتی آسیبهای واقعی را که همسالان خود تجربه کردهاند، میپرسند. هنگام صحبت با آنها، به جای نگرش "برای ما هیچ اتفاقی نمی افتد، نگران نباشید" باید غم این کودکان را توضیح داد و آنچه می توانند با آنها بکنند. همچنین لازم است در حوادث به یک طرف حق یا نادرست نشان داده نشود و از عباراتی که موجب تبعیض و تعصب می شود پرهیز شود. زندگی با کودکان و زنده نگه داشتن آنها با احساس همدلی و شفقت که همه ما به آن نیاز داریم، مهم است. این ممکن است مثبت ترین نتیجه این منفی ها باشد.» گفت.
اولین نفری باشید که نظر می دهید