بلگین ساریشیک، که بیشتر با نام هنری خود برگن شناخته می شود، (زاده ۱۵ ژوئیه ۱۹۵۹، مرسین – درگذشته ۱۴ اوت ۱۹۸۹، پوزانتی، آدانا)، یک خواننده عربی-فانتزی ترک است.
بلگین ساریشیک به عنوان آخرین فرزند یک خانواده هفت فرزند در مرسین به دنیا آمد. پس از طلاق والدینش، او به همراه مادرش به آنکارا نقل مکان کرد.
او بخش میانی هنرستان را در آنکارا راه اندازی کرد. مدرسه را رها کرد. او مدتی به عنوان کارمند دولتی در PTT کار کرد.
او آهنگ «باتسین بو دنیا» اورهان گنجبای را به درخواست دوستانش در غرفه باشگاه سیمان خواند و یک شب به آنکارا برای تفریح با دوستانش رفت. صاحب غرفه که از صدای او خوشش آمده بود به او پیشنهاد داد روی صحنه برود. پس از کار در غرفه های زیادی در آنکارا، پیشنهادی را ارزیابی کرد و به آدانا رفت.
او با Halis Özgür در آدانا آشنا شد. Halis Özgür هر شب برای خواننده گل می فرستد و هر شب به غرفه ای که برگن در آن کار می کند می رود و از روی میز جلوی خواننده را تماشا می کند. آنها با اصرار و لجبازی هالیس اوزگور ازدواج کردند. با این حال، وقتی فاش شد که هالیس اوزگور با شخص دیگری ازدواج کرده است، برگن به این رابطه پایان داد.
در مصاحبه ای با او در سال 1988، برگن درباره آنچه اتفاق افتاد گفت: "من فردی بودم که صحنه را بسیار دوست داشتم، رک و پوست کنده، چراغی برای هنر او بود. او فردی حسود بود. اولش سعی می کرد به من حسی ندهد. اما بعد معلوم شد، آن موقع بود که من اولین ضرب و شتم را زدم. او مرا از صحنه بیرون آورد و در خانه ای حبس کرد.»
پس از این جدایی، برگن به همراه مادرش به ازمیر می گریزد. Halis Özgür 500 هزار لیره به یک قاتل اجیر می دهد و او را به ازمیر می فرستد. در شب 31 اکتبر 1982، در دروازه غرفه نیویورک در ازمیر آلسانجاک، برگن قصد داشت به همراه مادرش سوار تاکسی شود که مهاجم اجیر شده سطل غم و اندوه را روی خواننده پرتاب کرد. برگن در مصاحبه بعدی این رویداد را به شرح زیر توصیف می کند:
«در آن لحظه دو چشمم رفته بودند. من از هیچ چیز آگاه نیستم چون کمی مست هستم. فقط فریاد می شنوم آن را به آب ببرید! میگویند. به سرنوشت نگاه کن، آب ها قطع شده است. آب مانند طناب در جریان است. لباسم را پاره کردند و دورم پیچیدند. در آن لحظه همه چیز بسیار تاریک است، من چیزی نمی بینم، نمی توانم چشمانم را باز کنم. مدت کوتاهی بعد ماشین تیم از راه رسید. آنها او را به بیمارستان دانشگاه Ege بردند. 45 روز در بیمارستان ماندم و تحت درمان زخم قرار گرفتم.»
برگن در این حادثه به شدت مجروح شد. اونور ارول، جراح پلاستیک معروف آن دوره که این رویداد را از مطبوعات دنبال می کرد، داوطلبانه به برگن کمک کرد. برگن را از ازمیر به آنکارا آوردند. اونور ارول در 13 فوریه 2010 وضعیت بیمارش را از روزنامه ملیت به الیف برکوز توضیح داد:
به یاد دارم که حداقل سه بار او را عمل کردم. زیرا ماه ها طول می کشد تا بافت ها در این نوع سوختگی بهبود یافته و بالغ شوند. پوست برگن را با روش سنباده بردارید. چشم راستش بیرون زده بود، پلک هایش بسته نمی شد. من یک حفره برای پروتز ساختم که بعدا اضافه شود. بال های بینی از بین رفته بود، غضروف ها آنجا گذاشته شده بودند. پوست باسنش به صورتش اضافه شد.»
و تصویر او با چشم راستش به دلیل آسیب دیدگی روی چشم راستش انداخته می شود و گاهی با عینک آفتابی. او پس از چهارمین آلبوم استودیویی‌اش به نام «Acıların Kadını» که در سال 1986 منتشر شد و پس از بازی در فیلمی به همین نام با آلبومی که داستان زندگی خودش را روایت می‌کند، با نام «زن درد» شناخته شد. او در طول زندگی هنری اش ترانه های زیادی از خود به یادگار گذاشت که می بخشید، نمی بخشم، نمی توانی بگویی سرنوشت، برای من متاسف نباش، عکس تو دست من است، چرا نباید برگردد.
برگن که آهنگ هایش پس از مرگش در بسیاری از آلبوم های مفهومی عربی و نوستالژی گنجانده شد، توسط هنرمندان بسیاری مانند Ceylan Ertem، Ebru Yaşar، Emrah، Funda Arar، Muazzez Ersoy و Işın Karaca پوشش داده شده است.
در شب 14 اوت 1989 تا 15 اوت، او توسط همسر مطلقه اش در پوزانتی، آدانا به ضرب گلوله کشته شد. برگن که در زندگی کوتاه 30 ساله خود دارای 6 نمایشنامه بلند، 11 نوار کاست، 129 آهنگ و 1 فیلم ویدئویی بود، در زادگاهش مرسین به خاک سپرده شد. گورستان تاریخی مدرن در توروس، مرسین برای بازدیدکنندگان باز است.
اولین نفری باشید که نظر می دهید