مورات اولکو معلول، که به عنوان استاد رنگ در شهرداری شهری ازمیر کار می کند، هنگام رنگ آمیزی ازمیر هیچ مانعی نمی شناسد. اولکو که قهرمانان کارتونی، شاعران عامیانه و نامهای فراموش نشدنی از فیلمهای یشیلچام را در گوشه و کنار ازمیر به تصویر میکشد، گفت: "ممکن است معلول باشم، اما تا زمانی که مانع من نشوند، میتوانم تولید کنم."
عشق مورات اولکو به نقاشی هیچ مانعی نمی شناسد و به دلیل یک حادثه کاری در بخش خصوصی نمی تواند از دست خود استفاده کند. مورات اولکو، 2010 ساله، پدر دو فرزند، که از سال 49 به عنوان استاد رنگ در اداره پارک ها و باغ های شهرداری شهری ازمیر کار می کند، قهرمانان کارتونی، شاعران عامیانه، و نام های فراموش نشدنی فیلم های یشیلچام را در سراسر ازمیر نقاشی می کند.
"من برس را بین انگشتانم می گذارم"
اولکو گفت که بازوی راستش در یک حادثه کار کنده شده و بعداً دوخته شده است. ممکن است من معلول باشم، اما این مانع از کار نمی شود. من عاشق کارم هستم من خوشحالم. هر نقاشی جدید برای من مانند یک زندگی جدید است. من تلاش زیادی کردم. حتی خودم هم به خاطر مرحله ای که به آن رسیده ام، نمی توانستم خودم را باور کنم." اولکو با توضیح اینکه از کودکی آرزوی نقاشی را داشت، گفت: «بعضی از اطرافیانم میگفتند: «نمیتوانی این کار را انجام دهی». من تسلیم نشدم. من مصمم هستم. من ممکن است از کار افتاده باشم، اما تا زمانی که من را مسدود نکنند، می توانم تولید کنم. من بسیار خوشحالم که زیر سقف شهرداری کلانشهر ازمیر کار می کنم. مایلم از مدیرانم تشکر کنم که این فرصت را به من دادند. آنها همیشه کمک کننده و حمایت کننده بوده اند.»
شروع کرد به خوشحال کردن بچه ها
اولکو که با پیشرفت خود در مدت کوتاهی کارش را به نقطه دیگری رساند، گفت: «وقتی در مزرعه نقاشی میکشیدم، شادی روی چهره بچهها انگیزه بیشتری به من میداد. من روی دیوارها، سطل های زباله، بشکه ها نقاشی می کنم. او گفت: «من تقریباً در تمام نقاط شهر کار می کنم.
اولین نفری باشید که نظر می دهید