ورزش های سنگین مانند فوتبال، بسکتبال، تنیس، اسکی از جمله فعالیت هایی هستند که آسیب های ورزشی در آنها شایع است. کارشناسان خاطرنشان می کنند که 20 تا 30 درصد از آسیب های ورزشی در مچ پا رخ می دهد. به گفته کارشناسان، آسیب های ورزشی در صورتی خفیف تلقی می شود که باعث دوری 1 تا 7 روز از ورزش شود، اگر باعث دوری از ورزش به مدت 8 تا 21 روز شود متوسط و اگر باعث دوری بیش از 21 روز از ورزش شود، شدید محسوب می شود. . توصیه می شود ورزشکار آسیب دیده را به درستی از زمین ورزشی خارج کرده و بدون اتلاف زمان یخ درمانی انجام شود تا از بروز ادم جلوگیری شود.
رئیس بخش فیزیوتراپی و توانبخشی دانشکده علوم بهداشتی دانشگاه اوسکودار پروفسور. دکتر. دنیز دمیرچی اطلاعاتی در مورد انواع آسیب های ورزشی به اشتراک گذاشت و به عواملی که منجر به آسیب دیدگی می شود توجه کرد.
فشار دادن محدودیت های فیزیکی منجر به آسیب های ورزشی می شود
پروفسور پروفسور با تاکید بر اینکه آسیب های ورزشی در ورزش های سنگین مانند فوتبال، بسکتبال، تنیس و اسکی بیشتر دیده می شود. دکتر. دنیز دمیرچی گفت: «به خصوص در برخی از ورزشکاران آماتور که گاهی اوقات ورزش می کنند، آسیب های ورزشی با یک ضربه بسیار ساده راحت تر ایجاد می شود. آسیب های ورزشی در نتیجه فشار دادن محدودیت های فیزیکی به جای کاری که ما در زندگی روزمره انجام می دهیم رخ می دهد. امروزه به راحتی می توان گفت که تعداد ورزشکاران افزایش چشمگیری داشته است. در حالی که برخی از افرادی که ورزش می کنند ورزش های نمایشی انجام می دهند، بخشی دیگر خود را فقط به پیاده روی محدود می کنند. گفت.
با افزایش اهمیت ورزش، آسیب ها نیز افزایش یافت.
دمیرچی با بیان اینکه با درک هر چه بیشتر اهمیت ورزش، تعداد افرادی که به ورزش می پردازند در حال افزایش است، گفت: به موازات آن، شکایت افراد از بیماری هایی به نام آسیب های ورزشی نیز افزایش یافته است. آسیب های ورزشی که در اثر برخی از فشارها در حین انجام ورزش رخ می دهد عموماً به صورت آسیب های سر و گردن، آسیب های مفصل شانه و اطراف، آسیب های مفصل آرنج، آسیب های مچ دست و انگشتان، آسیب های کمر و کمر، آسیب های مفصل ران، مچ پا و زانو هستند. جراحات در ناحیه ساق پا می تواند طبقه بندی شود. او گفت.
اگر آسیب بیش از 21 روز طول کشید، مراقب باشید!
پروفسور پروفسور با بیان اینکه شش واقعیت اساسی برای درک شدت آسیب ورزشی باید ارزیابی شود. دکتر. دنیز دمیرچی، «این موارد; نوع آسیب، نوع و مدت درمان، زمان دوری از ورزش، روزهای کاری از دست رفته، آسیب دائمی و هزینه مالی. شدت یک آسیب ورزشی در نتیجه بررسی و ارزیابی یک به یک این موارد درک می شود. مثلاً اگر باعث دوری 1-7 روزه از ورزش شود می تواند آسیب خفیف باشد، اگر باعث دوری 8-21 روز از ورزش شود متوسط است، اگر باعث دوری بیشتر از ورزش شود. 21 روز، می تواند یک آسیب شدید باشد. از عبارات استفاده کرد
20 تا 30 درصد آسیب های ورزشی در مچ پا رخ می دهد
پروفسور دکتر. دنیز دمیرچی با اشاره به اینکه 20 تا 30 درصد آسیب های ورزشی در ناحیه مچ پا رخ می دهد، ادامه داد:
85 درصد آسیب‌های مچ پا به شکل «رگ به رگ شدن» رخ می‌دهد. در رگ به رگ شدن، در درجه اول رباط های جانبی، رباط های داخلی، ساختارهای لیگامانی سندسموز تیبیوفیبولار تحت تاثیر قرار می گیرند. آسیب های عضلانی را می توان به طور مکرر مشاهده کرد، به خصوص در ورزش هایی که شامل دوی سرعت هستند، مانند دویدن در مسافت های کوتاه یا فوتبال. بیشتر آسیب ها در عضلات خلفی ران رخ می دهد. اندام تحتانی و استخوان های متاتارس مانند درشت نی، نازک نی، استخوان ران و لگن بیشتر در معرض آسیب های ناشی از استفاده بیش از حد هستند که به آن شکستگی های استرسی نیز گفته می شود. آسیب های شانه، اختلالات مفصل زانو مانند منیسک و سندرم آسیب های ورزشی دوران کودکی نیز اغلب دیده می شود. مفصل زانو به عنوان شایع ترین ناحیه آسیب دیده در بدن انسان برجسته می شود. فشارهای فیزیکی تجربه شده در ورزش هایی که نیاز به عملکرد دارند، می توانند منجر به پارگی مینیسک و رباط صلیبی شوند. اما در ترومای شدید، مشکلاتی مانند شکستگی استخوان و دررفتگی مفصل نیز ممکن است رخ دهد.
75 درصد جراحات به راحتی بهبود می یابند
دمیرچی با بیان اینکه ممکن است در حین فعالیت های ورزشی با آسیب های مختلف مواجه شویم، گفت: با توجه به اینکه 75 درصد این آسیب ها ناچیز هستند، بدون ایجاد مشکل بهبود می یابند. از سوی دیگر، 25 درصد نیاز به درمان کوتاه مدت یا طولانی مدت دارند که مستلزم استراحت از فعالیت های ورزشی است. در طول این ضربه ها، برخی از عوامل آسیب را تسهیل می کند و دوره نقاهت را طولانی می کند. می توان گفت دلایل فردی و محیطی عواملی هستند که منجر به آسیب های ورزشی می شوند. ضعف ساختار عضلانی و استخوانی، صدمات و جراحی های قبلی، اختلالات تشریحی، بیماری ها و عفونت های مزمن، مشکلات روانی، سن و جنسیت به عنوان علل فردی تعریف می شوند. می‌توان محدودیت‌های فیزیکی بدون تمرین، انتخاب مواد بد و نادرست، رعایت نکردن قوانین ورزشی، نامناسب بودن زمین برای ورزش و شرایط بد آب و هوا را از عوامل محیطی دانست. گفت.
با انجام این موارد می توانید از آسیب های ورزشی جلوگیری کنید…
پروفسور دکتر. دنیز دمیرچی مواردی که برای پیشگیری از آسیب های ورزشی باید مورد توجه قرار گیرد را به شرح زیر برشمرد:
- ابتدا باید مشخص شود که آیا با غربالگری سلامت مانعی برای ورزش وجود دارد یا خیر؟
- اگر قبلاً یک مشکل سلامتی شناخته شده وجود دارد، قبل از تصمیم گیری برای انجام ورزش باید با پزشک مشورت کرد و از ورزش های پرخطر خودداری کرد.
- اطلاعات دقیق در مورد ورزش مورد اجرا باید به دست آید و لباس، کفش و مواد مناسب برای این ورزش استفاده شود.
- در صورت بروز خستگی مفرط، تپش قلب و سرگیجه در حین ورزش، ورزش باید متوقف شود و
- قبل از شروع ورزش های تماسی یا مسابقه ای، تمرینات گرم کردن و کشش عضلانی باید حداقل به مدت 15-20 دقیقه انجام شود.
کمک های اولیه مهم است
دمیرچی با تاکید بر اهمیت کمک های اولیه در روند درمان آسیب های ورزشی، گفت: کمک های اولیه یا کمک های اولیه اولین اقدامی است که در صحنه انجام می شود. در ابتدا باید ورزشکار آسیب دیده را به درستی از زمین ورزشی خارج کرد، سپس ناحیه آسیب دیده را به حالت استراحت رساند و بدون اتلاف وقت به مدت 10-15 دقیقه یخ درمانی انجام داد تا از ادم این ناحیه جلوگیری شود. پس از یخ درمانی که می توان روزی 2-5 بار با فاصله 6 ساعت استفاده کرد، بانداژ مناسب و کمپرس یا آتل روی محل آسیب دیده اعمال شود. در نتیجه، روش های اعمال شده در دوره پیش درمان آسیب های ورزشی شامل حفاظت، استراحت، یخ، فشرده سازی و ارتفاع می باشد. در آسیب های ورزشی، درمان قطعی، درمان محافظه کارانه، فیزیوتراپی و درمان های جراحی با توجه به شدت، آسیب و محل آسیب اعمال می شود. گفت.
اگر درمان مناسب انجام نشود، بازگشت به ورزش مشکل دارد.
پروفسور دکتر. دنیز دمیرچی اظهار داشت: بازگشت به ورزش پس از آسیب های ورزشی زیاد معمولا پس از درمان مناسب امکان پذیر است.
با این حال، بسته به شدت آسیب، زمان بازگشت به ورزش ممکن است طولانی تر باشد. مشکلات در بازگشت به ورزش بعد از آسیب های ورزشی بیشتر به دلیل عدم اعمال درمان مناسب یا بازگشت زودهنگام به ورزش قبل از اتمام کامل درمان است. در نتیجه، مشکلات می توانند مزمن شوند و بر عملکرد ورزشی تأثیر بگذارند. چه با روش های محافظه کارانه و چه به روش جراحی درمان شود، مناسب ترین روش برای درمان با تیم مجرب ارتوپد، پزشکان فیزیوتراپی، ورزشکاران و فیزیوتراپیست هایی است که با هماهنگی یکدیگر کار می کنند تا نتایج موفقیت آمیزی پس از آسیب های ورزشی حاصل شود. به عنوان مثال، حتی اگر پس از آسیب‌های بسیار جدی مانند پارگی تاندون آشیل، آسیب‌های جدی غضروف در زانو، درمان خوبی انجام شود، ممکن است پس از بازگشت به ورزش، عملکرد قبلی به طور کامل به دست نیاید.
اولین نفری باشید که نظر می دهید