Müjde Yahşi، روانشناس بالینی متخصص، اطلاعات مهمی در مورد این موضوع ارائه کرد. هنگامی که کودکان شروع به صحبت می کنند، دائماً شروع به سؤال کردن می کنند. آنها به طور خستگی ناپذیر یک سوال را بارها و بارها می پرسند تا زمانی که به جواب برسند.
اما چرا اینقدر سوال می پرسد؟
کودکان به دو دلیل سؤالات زیادی می پرسند، یا به دلیل کنجکاوی یا اضطراب. هدف کودکانی که از روی کنجکاوی سوال می پرسند کسب اطلاعات جدید است، اما هدف کودکان مضطرب آرامش دادن به خود است.
1- کودکان کنجکاو: اینها سوالات کودکانی است که قصد کشف و یادگیری دارند، مانند "زلزله چگونه رخ می دهد؟، قوی ترین زلزله کجا رخ داده است؟، آیا زلزله در دریاها رخ می دهد".
2- بچه های مضطرب: «اگه زلزله بیاد چی؟اگه زیر یه فرورفتگی دفن شدیم چی؟اگه تو اون فرورفتگی پیدامون نکنن چی؟ چه می شود اگر هرگز از شر آن خلاص نشدیم؟... این پرسش های کودکان درگیر است که تصویری از فاجعه می کشند و رطوبت هوا را به دام می اندازند.
بنابراین، اگر کودک مضطربی دارید، سعی نکنید با دادن پاسخ های دقیق به هر سوالی که فرزندتان می پرسد، او را دلداری دهید. زیرا پیام تلاش شما این خواهد بود: "پدر و مادرم سعی می کنند مرا متقاعد کنند". یادت باشه جایی که اقناع هست مقاومت هم هست!
هر تلاشی برای آرامش دادن به فرزندتان سوالات جدیدی را در ذهن فرزندتان ایجاد می کند و ممکن است کودک شما را با سوالات بی پایان غرق کند.
پیشنهاد من به شما؛ در مواجهه با کودک مضطرب ابتدا سعی کنید اضطراب خود را کنترل کنید. هنگام پاسخ دادن به سؤالات فرزندتان نگرش آرامی داشته باشید، به سادگی به یکی دو سؤال اول کودک خود بدون پرداختن به جزئیات پاسخ دهید و قطعاً از توضیح دادن خودداری کنید زیرا به یاد داشته باشید که فرزند شما ظرفیت شناختی خاصی دارد.
با واکنش عادی، حتی در مواجهه با یک رویداد خارق‌العاده، از کودک خود در برابر رشد شخصیت مضطرب محافظت کنید.
اولین نفری باشید که نظر می دهید