نلسون ماندلا کیست؟

نلسون رولیاهلا ماندلا یا به نام قبیله مادیبا (متولد 18 ژوئیه 1918 - درگذشت 5 دسامبر 2013) ، یک فعال ضد آپارتاید آفریقای جنوبی و اولین رئیس جمهور سیاه پوست جمهوری آفریقای جنوبی است. در سال 1994 برای اولین بار در انتخابات با حضور همه مردم به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد. دولت آن بر پراکندگی میراث آپارتاید ، جلوگیری از نژادپرستی ، فقر و نابرابری متمرکز بود. ماندلا که از نظر سیاسی سوسیالیست دموکرات است ، از سال 1990 تا 1999 به عنوان رئیس حزب حزب سیاسی شورای ملی آفریقا فعالیت می کرد.

ماندلا به عنوان پسر یک رئیس قبیله در قبیله تمبو (تمبو) متولد شد که به زبان کوسا (خوسا) صحبت می کند ، که متعلق به زبانهای بانتو است ، ماندلا در رشته حقوق در دانشگاه فورت هار و دانشگاه ویتواتسراند تحصیل کرد. وی در حالی که در محله های ژوهانسبورگ زندگی می کرد ، جنبش ضد استعمار را در آغوش گرفت و به ANC پیوست و به عضو بنیانگذار شاخه جوانان این حزب درآمد. هنگامی که حزب ملی آپارتاید را در سال 1948 اجرا کرد ، در مبارزات انتخاباتی ANC در سال 1952 برجسته شد و بنابراین در کنگره خلق به عنوان رئیس شعبه ANC Transvaal انتخاب شد. وی هنگام کار به عنوان وکیل ، به دلیل فعالیتهای تحریک آمیز مکرر و محاکمات خیانت که از سال 1956 تا 1961 به طول انجامید ، دستگیر شد. اگرچه او در ابتدا اظهار داشت كه اعتراضات غیر خشونت آمیز انجام خواهد شد ، اما در سال 1961 با حزب كمونیست آفریقای جنوبی برای ایجاد یك مبارز Umkhonto we Sizwe (MK) همکاری كرد كه بعداً به اهداف دولت حمله خواهد كرد. وی در سال 1962 دستگیر و به جرم توطئه و کارشکنی برای سرنگونی دولت به حبس ابد محکوم شد. ماندلا دوران محکومیت خود را ابتدا در جزیره رابن و بعداً در زندان پولسمور گذراند. در همین حال ، یک کمپین بین المللی برای آزادی وی ترتیب داده شد ، که باید 1990 سال بعد در سال 27 تصویب شود.

پس از آزادی از زندان ، ماندلا ، که رئیس ANC شد ، زندگی نامه خود را نوشت و ایجاد انتخاباتی با رئیس جمهور FW de Klerk در سال 1994 ، که در آن ANC با اکثریت آرا پیروز شد ، مذاکرات را برای خاتمه دادن به آپارتاید آغاز کرد. وی به عنوان رئیس جمهور ، قانون اساسی جدیدی تهیه کرد و کمیسیون حقیقت و آشتی را ایجاد کرد تا ضمن اجرای سیاست هایی مانند اصلاحات ارضی ، کاهش فقر و ارتقا health بهداشت ، نقض حقوق بشر در گذشته را بررسی کند. وی در جریان گفتگوهای فاجعه لاکربی بین لیبی و انگلستان در سطح بین المللی به عنوان واسطه عمل کرد. وی از شرکت در انتخابات دوم خودداری کرد و معاونش Thabo Mheki جایگزین وی شد. بعدا ماندلا بعنوان یک رهبر ملی در کارهای خیریه شرکت کرد و بیشتر با فقر و ایدز مبارزه کرد.

ماندلا به دلیل دیدگاه ضد استعماری و ضد آپارتاید مورد تحسین بین المللی قرار گرفت و بیش از 1993 جایزه از جمله جایزه صلح نوبل در سال 250 ، مدال آزادی ریاست جمهوری و نظم شوروی لنین را از آن خود کرد. وی در آفریقای جنوبی به عنوان "پدر ملت" دیده می شود.

گذشته و تجربیات نلسون ماندلا موضوع بسیاری از فیلم ها بوده است. راه رفتن طولانی به آزادی کار زندگی نامه وی است ، در حالی که ماندلا: راه طولانی به آزادی فیلمی است بر اساس این کتاب در سال 2013. 

زندگی خود 

ماندلا در 18 ژوئیه 1918 در موزو ، آفریقای جنوبی متولد شد. خانواده وی از قبیله تمبو هستند که به زبان کوسا صحبت می کنند. پدر وی گادلا هنری ماندلا ، رئیس این قبیله است. پس از اتمام دبیرستان ، وارد دانشگاه فورت حیر شد. او هنگام خواندن اینجا درگیر وقایع سیاسی شد. دانش آموزی به دلیل مشارکت و سازماندهی تحریم از مدرسه محروم شد. او ترنسکی را ترک کرد و به ترانسوال رفت. او مدتی به عنوان افسر پلیس در معادن کار کرد. در همین حال ، وی تحصیلات دانشگاهی خود را که نیمه راه مانده بود ، از طریق آموزش از راه دور ادامه داد. وی در سال 1942 از گروه حقوقی دانشگاه ویتواتراستراند فارغ التحصیل شد و به عنوان وکیل مشغول به کار شد. وی عنوان اولین وکیل سیاه پوست کشور را دریافت کرد.

وی در ژانویه 1962 کشور را ترک کرد تا از او حمایت کند. وی به انگلیس و کشورهای آفریقایی سفر کرد. این کشور از کشورهای آفریقایی و سوسیالیستی اسلحه و پول کمک می کرد. در بازگشت به کشور ، او و دوستانش با اتهامات خارج از اجازه خارج از کشور ، تحریک مردم ، سازماندهی خرابکاری ها و ترورها محاکمه شدند. وی اظهار داشت كه مردم به طور كامل نمایندگی ندارند و مجبور نیستند از قوانینی كه پارلمان در آن نماینده سفیدپوستان است ، پیروی كنند. وی در سال 1964 توسط دولت سفید به حبس ابد محکوم شد. او با این رفتار خود به سمبل سیاه پوستان آفریقایی که علیه آپارتاید می جنگند تبدیل شد.

نلسون ماندلا را مشهورترین زندانی جهان می نامند. پس از 27 سال زندانی شدن در جزیره روبن (جزیره مهر) در آفریقای جنوبی، نام او در دهه 1980 زمانی که مبارزه با نژادپرستی در سراسر جهان شدت گرفت، بر سر زبان ها افتاد. او بدون قید و شرط توسط رئیس جمهور دی کلرک در سال 1990 آزاد شد. او 71 ساله بود که آزاد شد. بسیاری از سفیدپوستان و همچنین سیاه پوستان آفریقای جنوبی از آزادی او خوشحال شدند. ماندلا «مبارزه زندگی من است. تا آخر عمرم برای استقلال سیاه‌پوستان می‌جنگم.» گفتارش او را پرچمی در میان مردم ساخت.

هنگامی که در سال 1990 از زندان آزاد شد ، وی کار کرد و یک آفریقای جنوبی دموکراتیک را بنیان نهاد. آفریقایی ها معتقدند که این اتفاق بدون ماندلا امکان پذیر نیست. امروز ماندلا یک مبارز آزادی محسوب می شود. وی طی 40 سال بیش از 100 جایزه دریافت کرده است. وی در تاریخ 10 مه 1994 به عنوان اولین رئیس جمهور سیاه پوست آفریقای جنوبی انتخاب شد. در آفریقای جنوبی وی را با لقب مادیبا می شناختند که بزرگان قبیله اش به او دادند.

ماندلا در سال 2008 از لیست تروریست های آمریکا حذف شد. 

ماندلا در 8 ژوئن 2013 در بیمارستان بستری شد و در 5 دسامبر 2013 درگذشت.

ازدواج 

ازدواج اول 

ماندلا اولین ازدواج خود را با ایولین ناتوکو ماسه در سال 1944 انجام داد ، با دو پسر به نام های مادیبا تمبکیله (تمبی) (13-1946) و ماکگاتو ماندلا (1969-1950) و دو دختر به نام های ماکازیوه ماندلا (ماکی ؛ 2005 و 1947) در 1953 سالگی -عقد ازدواج بوده است. از آنجا که دختر اول آنها در 9 ماهگی درگذشت ، آنها نام دختر دوم را به یاد او گذاشتند. ماندلا که در جزیره روبن محکوم شد وقتی پسر اولش تمبی در یک حادثه رانندگی در سال 1969 درگذشت ، اجازه حضور در مراسم خاکسپاری را نداشت.

ازدواج دوم 

پس از اعزام نلسون ماندلا به جزیره روبن ، 18 ماه پس از تولد دختر دومشان ، زیندزیسوا ، همسر دوم وی ، وینی مادیکیزهلا-ماندلا ، رهبری سیاه پوستان را بر عهده گرفت. پس از آزادی ماندلا از زندان در سال 1990 ، همسرش به جرم آدم ربایی و قتل محاکمه شد که منجر به طلاق آنها در سال 1996 شد.

دختر اول آنها ، زنانی ، با شاهزاده اسواتینی ، Thumbumuzi Dlamini ازدواج کرد و دیگر اجازه ملاقات با پدرش در زندان را نداشت.

ازدواج سوم 

نلسون ماندلا سومین ازدواج خود را با گراسا ماچل در هشتادمین سالگرد تولدش انجام داد. گراسا ماشل بیوه رئیس جمهور سابق موزامبیک، سامورا ماشل است که در یک سانحه هوایی در سال 80 جان باخت.

جوایز دریافت می کند 

در سال 1992 ، جایزه صلح بین المللی آتاتورک به نلسون ماندلا ، رئیس کنگره ملی آفریقا اعطا شد. ماندلا در ابتدا این جایزه را قبول نکرد. با این حال ، او بعداً تصمیم خود را تغییر داد و جایزه را پذیرفت. ماندلا دلیل عدم پذیرش این جایزه را تبعیض علیه مردم کرد عنوان کرد. ماندلا در سال 1962 جایزه صلح لنین ، جایزه نهرو در 1979 ، جایزه حقوق بشر برونو کریسکی در 1981 و جایزه سیمون بولیوار یونسکو در 1983 دریافت کرد. وی در سال 1993 به همراه دی کلرک برنده جایزه صلح نوبل شد.