چارلی چاپلین کیست؟

چارلی چاپلین ، (متولد 16 آوریل 1889 ، لندن - درگذشت 25 دسامبر 1977) ، کارگردان فیلم ، بازیگر ، نویسنده ، آهنگساز موسیقی متن ، تدوینگر و کمدین بریتانیایی. وی با شخصیت "Şarlo" (به انگلیسی: Charlot، Tramp) که خلق شده شناخته می شود.

چاپلین متولد و بزرگ شده در منطقه فقیرنشین لندن، در سال 1913 به آمریکا رفت و سینما را آغاز کرد. در فیلم مسابقات اتومبیل رانی بچه‌ها در ونیز که پس از اولین فیلمش در سال 1914 فیلمبرداری شد، شخصیت «چارلو» را با شلوار گشاد، کلاه کاسه‌دار، کفش‌های بزرگ خلق کرد و مدام عصایش را برگرداند و بدبختی‌های مضحک خلق کرد. صحنه ها با حرکات ناشیانه اش. در طول سال‌های بعد، با بازی در بیش از شصت فیلم کوتاه، از جمله «مهاجر» و «ماجراجو» در سال ۱۹۱۷، شهرت بی‌سابقه‌ای در سرتاسر جهان به دست آورد. چاپلین با شروع فیلم های بلند با فیلم زندگی سگی که در سال 1917 فیلمبرداری کرد، شریک شرکت فیلمسازی یونایتد آرتیست ها شد که با مری پیکفورد، داگلاس فیربنکس و دی دبلیو گریفیث تأسیس کرده بود و بعداً شریک Gold Rush، City Lights شد. ، دیکتاتور بزرگ، دوران مدرن، سیرک و چراغ های صحنه او شاهکارهایی خلق کرد.

چاپلین از جمله میزانسن، رقص و حرکات آکروباتیک در فیلم هایش که برای شرایط آن دوره غیرممکن به نظر می رسید، تمام نمونه های سینمای کمدی را تا پایان حفظ کرد، اما توانست ساختار دراماتیک خود را در صحنه ها به نمایش بگذارد. جایی که هیجان و حرکت به حداقل رسیده بود. او انتقادات سنگین خود را از رویکردهای پوپولیستی، برخی سبک های مدیریتی و فناوری هایی که هرگز در این سبک کمدی اتخاذ نکرده بود، ذوب کرد و توانست در سکوت آن را به مخاطب منتقل کند.

کمپین لجن کشی علیه او در این کشور به دلیل رد تابعیت ایالات متحده آمریکا ، علی رغم تحسین مردم در هر کشوری که فیلم های او با "دلقک مدرن" شارلو که ایجاد کرد ، نشان داده شد ، در این کشور آغاز شد. ورود چاپلین به ایالات متحده به دلیل وقایع مانند چهار ازدواج جداگانه با زنانی که بسیار کوچکتر از او بودند ، یک پرونده پدرانه برای او باز شد ، صحنه ای که او با لگد زدن به یک مقام آمریکایی در فیلم مهاجران ، و سرانجام تفسیر برخی صحنه ها در فیلم Golden Rush به عنوان تبلیغات کمونیستی. چاپلین سپس به سوئیس رفت و در آنجا برای زندگی با همسر و فرزندانش زندگی کرد ، اما سالها بعد به ایالات متحده بازگشت و جایزه ویژه اسکار را در سال 1972 دریافت کرد. در سال بعد با فیلم Stage Lights بار دیگر اسکار گرفت. در سال 1975 ، در سن 86 سالگی ، ملکه انگلیس دوم. وی توسط الیزابت به عنوان شوالیه اعطا شد.

زندگی

چارلی چاپلین (شارلو) در 16 آوریل 1889 در والورث ، ایست لین ، یکی از فقیرترین مناطق لندن به دنیا آمد. والدین چارلی ، که قبل از سه سالگی او را ترک کردند ، هنرمندان حرفه ای بودند که در سالن های موسیقی و تئاترهای مختلف کار می کردند. مادر او ، هانا هریت پدلینگام هیل (1865-1928) ، که نام هنری او لیلی هارلی بود ، در 19 سالگی اولین بازی حرفه ای خود را انجام داد. بزرگ شدن در خانه های مختلف در مناطق فقیرنشین لندن با مادر و برادرش سیدنی چاپلین که از پدر دیگری متولد شد ، زندگی چاپلین با وخامت مادرش که از عدم تعادل روانی رنج می برد ، پیچیده بود. آن هانا در هنگام اجرای صحنه ای در سال 1894 صدای خود را از دست داد و مشکلات روانی وی با تأثیر مشکلات اقتصادی بعدی به وجود آمد. پس از پذیرش وی در یک مرکز توانبخشی ، فرزندانش چارلی و سیدنی نزد پدرشان چارلز چاپلین پدر که با معشوقه اش زندگی می کرد ، فرستاده شدند. در این دوره چارلی و سیدنی به مدرسه جاده کنینگتون اعزام شدند. چارلز چاپلین پدر هنگامی که پسرش چارلی تنها دوازده سال داشت می میرد ، به دلیل اعتیاد به الکل که در 37 سالگی نتوانست بر او غلبه کند.

اندکی پس از خروج از مرکز توانبخشی ، بیماری هانا عود کرد و کودکان به یکی از خانه های سالمندان که این بار معمولاً کارخانه نامیده می شود و به دلیل شرایط بسیار نامناسب شناخته می شود ، فرستاده شدند. روزهای این خانه سالمندان در شرق لندن ، به نام لمبرت ، برای چارلی که از مادر و برادرش جدا شده بود و کاملاً جوان بود ، سخت بود. روزهای فقر چاپلین در والورث و لمبرت تأثیر عمیقی بر او می گذارد و در سال های آینده او اغلب خود را در لوکیشن ها و موضوعاتی که در فیلم هایش انتخاب می کرد نشان می داد.

سیدنی و چارلی بعداً تحت تأثیر استعداد و عادت خانوادگی در تئاترها و سالن های موسیقی شروع به کار کردند. چاپلین اولین تجربه صحنه ای جدی خود را هنگام کار در گروه "The Eight Lancashire Lads" تجربه کرد.

هانا ، هفت سال پس از آوردن فرزندانش به ایالات متحده ، در سال 1928 در هالیوود درگذشت. چارلی و سیدنی که پدرانشان متفاوت بودند ، خواهر و برادر دیگری به نام ویلر دریدن داشتند که در سال 1901 از طریق مادرشان هانا متولد شد. دریدن را پدرش به دلیل بیماری روحی مادرش از هانا دور نگه داشت و در کانادا بزرگ شد. دریدن در اواسط سال 1920 برای دیدن مادرش به آمریکا رفت ، بعداً با خواهر و برادرش در پروژه های سینمایی کار کرد و دستیار چاپلین شد.

Amerika

پس از پیوستن سیدنی چاپلین به شرکت معروف فرد کارنو در سال 1906 ، چاپلین در سال 1908 او را دنبال کرد و موفق شد به این گروه بپیوندد. چاپلین از سال 1910 تا 1912 با شرکت مسافرتی کارنو به ایالات متحده سفر کرد. او در 2 اکتبر 1912 ، فقط 1913 ماه پس از بازگشت به انگلیس ، دوباره با کارنو به ایالات متحده رفت. این بار ، او با آرتور استنلی جفرسون ، که بعداً دو نفره لورل و هاردی استن لورل را بازی می کرد ، کار کرد و در یک اتاق مشترک بود. پس از مدتی ، در حالی که استن لورل به انگلستان بازگشت ، چاپلین در آمریکا ماند و به همراه کارنو به تور ادامه داد. هنگامی که وی در طی نمایش در سال 2 مورد توجه مک سنت قرار گرفت ، با استودیوی کیستون که متعلق به وی بود معامله ای انجام داد و به خدمه وی پیوست. بنابراین ، در 1914 فوریه 35 ، او وارد سینما شد که می توانست با بازی در فیلم یک حلقه Making a Living ، یک فیلم صامت به کارگردانی هنری لهرمن ، استعداد خود را کاملا نشان دهد. چاپلین اگرچه او به دلیل برخورد قاطع و "خارجی بودن" به دلیل انگلیسی بودن و شخصیت مستقلش مورد سو suspظن قرار گرفت اما او خیلی زود استعداد خود را ثابت کرد و جایگاه خود را محکم کرد. چاپلین پس از بازی در XNUMX فیلم در طول سالی که با کیستون همکاری کرد به سرعت مشهور شد.

پیشگام

در سال 1916 ، چاپلین برای تولید یک کمدی سریال با شرکت فیلمسازی Mutual Film Corporation قرارداد بست. در این دوره ، وقتی او در مدت هجده ماه دوازده فیلم تولید کرد ، فیلم های او جای خود را در میان تأثیرگذارترین فیلم های کمدی سینما گرفتند. چاپلین بعداً گفت که اوقات شغلی اش با متقابل شادترین دوران زندگی حرفه ای او بوده است.

چاپلین به دنبال انقضا قرارداد خود با متقابل در سال 1918 ، شرکت فیلم سازی خود را تأسیس کرد. او چراغ های شهر (به ترکی: City Lights) را ساخت که در سال 1931 تولید شد که بعد از دوره فیلم صدا به عنوان بزرگترین فیلم وی پذیرفته شد.

اندیشه سیاسی

چاپلین همیشه باعث می‌شود که فیلم‌هایش با چپ‌ها همدردی کنند. او در فیلم‌های صامت خود «رکود بزرگ» را درج کرد و با شخصیت «ولگرد» به سیاست‌های سوء مدیریت در مبارزه با فقر اشاره کرد. او در فیلم دوران مدرن (به ترکی: Asri Zamanlar) به وضعیت اسفبار کارگران و مردم فقیر توجه کرد. او با فیلم دیکتاتور بزرگ به شدت از آلمان نازی انتقاد کرد و اینکه آمریکا در آن زمان هنوز رسماً با آلمان در صلح بود باعث شد فیلم کمپین بدنامی چاپلین را در ایالات متحده آغاز کند.

تکنیک هایی که در فیلم هایش به کار می برد

چاپلین با تمام فیلم هایی که با تفکر شهودی با رویاها و خلاقیتش خلق کرده، هیجانات جدیدی به دنیای سینما اضافه کرده است. این بهبود یافته است که هرگز اجازه نمی دهد صفحه نمایش به طور کامل خاموش شود. او در فیلم‌هایش دیالوگ‌ها را به صورت مکتوب با جابجایی به صفحه‌ای متفاوت نشان می‌داد، اما با بهره‌گیری از پیشرفت‌های تکنولوژی توانست بر این امر غلبه کند.

مرگ

موضع قاطع چاپلین پس از دهه 1960 به آرامی رو به زوال بود و ارتباط با او دشوار شد. او در سال 1977 روی ویلچر زندگی می کرد. چاپلین در کریسمس سال 1977 در خواب در سوئیس درگذشت. در اول مارس 1 ، سارقان قبل از رسیدن به هدفشان گرفتار شدند ، اگرچه یک گروه کوچک سوئیسی قصد داشتند آن را برای باج ربودند. جسد چاپلین 1978 هفته بعد در زیر 11 متر آب دریاچه ژنو خارج و دوباره در قبر وی به خاک سپرده شد.

فیلم های چارلی چاپلین

کتابهای او

• زندگی من در تصاویر (1974)
• زندگینامه من (1964)