پس از قطار خروجی: ساکنان استانبول در سال 1955 در سیرکچی-Halkalı سفر قطار شهری که بین سال‌های 2013 تا XNUMX آغاز شده بود، در سال XNUMX به پایان رسید. خط قطار که به دلیل کارهای نوسازی بسته شده بود، با پروژه مدرن تر Marmaray جایگزین شد. پشت آن نیم قرن داستان های انسانی است...
ساکنان محله ساکن در مسیر قطار ابتدا با خوشحالی از بسته شدن خط استقبال کردند. آنها امیدوار بودند که آن را به ظاهر مدرن تر و راحت تر تبدیل کند. آنها شروع به احساس کردند که در طول سال ها که ایستگاه ها در سکوت فرو رفتند، خط چه علامتی از خود به جای گذاشته است. برای کسانی که به طور منظم از آن استفاده می کنند، حومه شهر فقط یک وسیله حمل و نقل نیست. از اولین سفر خود که تقریباً 50 سال پیش آغاز شد، در استانبول فرهنگ ایجاد کرده است. مسافرانی که هر روز در یک ایستگاه در یک ساعت معین ملاقات می کنند، عموهایی با کلاه فدورا که در یک صندلی می نشینند و هر بار که سوار قطار می شوند همان روزنامه را می خوانند، کودکانی که هر بار که قطار می رسد با هیجان به خیابان می دوند. ، مغازه دارانی که محل کار خود را به نام ایستگاه ... همه آنها بخشی از فرهنگ حاشیه شهر شده اند. وقتی می پرسم «دلت برایشان تنگ شده است؟»، هر کدام داستان های متفاوتی را تعریف می کنند. بیشتر از همه دلشان برای صدای قطار و ازدحام رفت و آمد در ایستگاه تنگ شده است.
با شروع عملیات نوسازی، ایستگاه های قدیمی تعطیل و تعدادی نیز تخریب شدند. زیرگذرهای ایستگاه همچنان در حال استفاده هستند. تاجران مسیر دیگر نمی توانند مانند گذشته تجارت کنند. قهوه خانه ها همان هیاهوی سابق را ندارند.
اکنون، آنها امیدوارند که یک فرهنگ کاملاً جدید در خط با خط قطار مدرن تر ظهور کند.
اولین نفری باشید که نظر می دهید