به لطف YHT، تعداد مسافران اتوبوس نیز افزایش یافته است: وزیر Lütfi Elvan اظهار داشت که عادات سفر در شهرهایی که قطارهای سریع السیر (YHT) راه اندازی می شوند، تغییر کرده است.
لطفی الوان، وزیر حمل و نقل، امور دریایی و ارتباطات، گفت: "رشد بیشتری در بازار حمل و نقل در میان شهرهایی که YHT در آنها مورد استفاده قرار می گیرد، رخ داده است. افزایش نرخ سفر باعث افزایش تعداد مسافران اتوبوس شد.» وزیر الوان گفت که در مجموع 2009 میلیون و 2014 هزار مسافر بین سال‌های 16 تا 755 با YHT سفر کردند و تقریباً 2 میلیون مسافر با قطار معمولی متصل به YHT جابجا شدند. و حمل و نقل اتوبوسی الوان گفت: «داده‌های به‌دست‌آمده نشان می‌دهد که سفرهای قطار به سفرهای اتوبوس کمک می‌کند. این تصویر خوشحال کننده است زیرا نشان می دهد که هیچ رقابتی بین روش های حمل و نقل وجود ندارد، برعکس، آنها از یکدیگر حمایت می کنند.
YHT عادات حمل و نقل خود را تغییر داد
وزیر الوان با توضیح اینکه هزاران نفر از مردمی که خانه‌های خود را ترک نکردند پس از راه‌اندازی YHT شروع به سفر کردند، گفت: «بنابراین، رشد بیشتری در بازار حمل‌ونقل بین شهرهایی که YHT در آن راه‌اندازی شد، رخ داد. افزایش نرخ سفر همچنین باعث افزایش تعداد مسافران اتوبوس شد.» وزیر الوان اظهار داشت که یک حلقه YHT بین آنکارا، اسکی شهیر، قونیه و استانبول تشکیل شده است و اظهار داشت که YHT ها نه تنها به شهرهایی که می رسند، بلکه به شهرهایی که می رسند نیز خدمات ارائه می دهند. شهرهای اطراف آنها
از لحاظ نظری، این گفته صحیح است. در عمل، داده های آماری باید جمع آوری، ارزیابی و توضیح داده شوند. در واقع هدف این است که وسایل حمل و نقل عمومی انبوه بر روی شریان های اصلی کار کنند و جرم را به نقاط A، B و C منتقل کنند. از سوی دیگر توزیع باید توسط سازمان ها و شرکت های حمل و نقل عمومی محلی به بهترین و بی نقص ترین شکل انجام شود. این سیستم موثرترین و سریع ترین حمل و نقل را تضمین می کند. مسلما گلایه اصلی ارائه دهندگان خدمات سیستم حمل و نقل عمومی خصوصی این است که هنوز نمی توانند با این سیستم همراه شوند و نمی توانند عادت های قدیمی خود را کنار بگذارند. این مدل های توزیع نیاز به توسعه دارند. از سوی دیگر، از سوی دیگر، ارائه‌دهندگان خدمات حمل‌ونقل شریانی اصلی و دولت‌های محلی برای کمک به تحقق این مدل، برنامه‌ریزی و برنامه‌ریزی مشترک آن اجتناب‌ناپذیر است.
از طرفی این کارها را نمی توان از روی میز انجام داد. در غیر این صورت مانند اشتباهات اساسی در سیستم نقل و انتقالات که در ازمیر تلاش می شود محقق شود و اساسا صحیح است، باعث ایجاد یک سری نواقص و نارضایتی های ناشی از آن می شود و سیستم به جایگاهی می رسد که کاملاً مورد سوال قرار گرفت. مشکل اینجاست که وقتی مسافر را به حمل و نقل مستقیم از یک نقطه به نقطه دیگر عادت دهید، انتقال - به خصوص اگر سیستم مطابق انتظار کار نکند - همیشه باعث واکنش آلرژیک و واکنش توده ای که به راحتی عادت کرده اند، می شود. اگه میخوای با اپلیکیشن جدید سرعت سیستم رو 100 برابر کن... چی میگن عادت ندارم... یخبندان متوقف نمی شود!»
امیدواریم این جزئیات فنی در سریع ترین زمان ممکن در طول این فرآیند فرا گرفته شود و با انتقال به عمل در آنها پیاده سازی شود. بزرگترین نقص در اینجا عدم ارتباط دائمی بین صاحبان سیستم/موسسات است که منحصر به کشور ماست. در واقع هر نهاد/سازمانی سعی می کند کمبود ارتباط و راه حل خود را به قیمت دیگری جبران کند. اگر این را روی پشت مشتری بگذارید،
آن وقت است که مشتری/مسافر طغیان می کند و به این ترتیب مشکل هرگز حل نمی شود. اول از همه، یادگیری، اجرا و زندگی کردن آن یک شرط اجتناب ناپذیر است. با وجود همه چیز، جای تردید نیست که این سیستم از نظر علم حمل و نقل موفق خواهد بود.