نگهبان جاده

دیده بان جاده آخرین روزهای خود را زندگی می کند: «نگهبان جاده» داستان مصطفی دوغان است که به مدت 38 سال در راه آهن دولتی کارهای تعمیر و نگهداری، تعمیر و تعمیر راه را انجام می دهد. مصطفی دوغان (1975) که در سال 57 به عنوان کارگر در راه آهن دولتی (DDY) شروع به کار کرد، یکی از نگهبانان راه آهن است. در سحر بین ریل های آهنی سرد کار شروع می شود. راه آهن در بسیاری از مناطق با قطعات 10-15 کیلومتری به نگهبانان سپرده شده است. نگهبان راه آهن که هر روز منطقه ای را که مسئولیتش را بر عهده دارد با گام های سنگین بررسی می کند، باید حواسش به امانت باشد.

پیاده روی 20 کیلومتر هر روز

مصطفی دوغان با بیان اینکه در طول روزهای کاری خود حدود 20 کیلومتر پیاده روی کرده است، می گوید که چقدر به شغل خود علاقه مند است. بر اساس شایعات، اگرچه گارد راه در ماه های پایانی خود است، اما با انتقال به قطار سریع السیر، وسایل نقلیه اتوماتیک راه آهن را در ترکیه کنترل خواهند کرد.

85 هزار کیلومتر راه پیاده روی شده است

او در حالی که دقیقا بیست سال مسئولیت آن را بر عهده داشت، 85 کیلومتر پیاده روی کرد که برای دو بار دور زدن جهان کافی بود. وقتی آشیک ویسل گفت: «در جاده‌ای طولانی و باریک هستم، روز و شب می‌روم»، گویی تعریف حرفه‌ای از نگهبانان راه‌آهن را ارائه کرده است.

هر روز صبح مثل روز اول حرفه با هیجان به ابتدای راه می رود. هر متر از کیلومتری را که می‌پیماید با احتیاط قدم برمی‌دارد، انگار اولین است. او به دقت هزاران مجموعه ای را که ریل ها و تراورس ها را می بندند، بررسی می کند و به چپ و راست جاده توجه می کند. آیا رانش زمین رخ داده است، آیا سنگی در جاده افتاده است، آیا پیچ شل شده است یا مهره سقوط کرده است؟ - فوراً عیوب جزئی را با استفاده از ابزار دستی برطرف می کند و عیوب و بی نظمی های عمده را به اطلاع افراد مربوط می رساند.

اول به ضامن نگاه می کند، سپس به خانه

او پس از زلزله سال 1998 در آدانا در خانه بود. با وجود اینکه او در منطقه خود نیست، می دود تا به پل راه آهن واردا که به آن "اعتماد دولت ما" می پردازد نگاه کند، سپس می آید و خانه اش را بررسی می کند.

روز و شب، قطر تلاش می کند تا مطمئن شود که ترافیک به طور ایمن جریان دارد و مسافران به موقع برای بار می رسند. نگهبان راه آهن 10 ساعت کار می کند و 24 ساعته آماده انجام وظیفه است. اولویت یخ زدن، سرما یا عرق کردن در جاده نیست، بلکه باز بودن راه و تکمیل کار است. او زندگی خود را در جاده ها می گذراند. دوستانش متر قطارهایی هستند که می گذرند، هزاران مسافر و تن بار.

در پایان بیست سال، محافظ جاده مصطفی دوغان گروهبان مصطفی می شود. گروهبان مصطفی بین ایستگاه های Pozantı-Belemedik، Belemedik-Hacıkırı، Hacıkırı-Bucak به کار خود ادامه می دهد که به دلیل ماهیت زمین و شرایط سخت طبیعی منطقه خطرناک و مهمی برای HNV است. بین ایستگاه های Belemedik-Hacıkırı یک گذرگاه تونلی به طول 4 کیلومتر به طول 10 کیلومتر و طول XNUMX کیلومتر وجود دارد.
حیات وحش و سکونتگاه ها با یکدیگر در هم تنیده اند. کسی نیست که در این منطقه کار کند و رماتیسم نداشته باشد.

"جاده تغییر کرده و قطارها"

اکنون راه آهن در حال بازسازی است. اکنون عنوان گروهبان مصطفی افسر تعمیر و نگهداری خط است. تغییر عنوان از سنگینی کار کم نکرد، برعکس، مسئولیت های جدیدی را تحمیل کرد. اما کارگران همچنان او را "گروهبان" خطاب می کنند. نه تنها عنوان تغییر کرده است، بلکه قطارهای پرسرعت برقی جایگزین قطارهای خروشان شده اند.

گروهبان مصطفی می گوید: «جاده عوض شده و قطارها هم عوض شده اند. او اخیرا تصادف کرده است. بیست متری بود که صدایش را شنیدیم. به سختی خودمان را به کنار جاده انداختیم.

ROAD WATCH ماه های آخر خود را زندگی می کند

مواد مورد استفاده آنها نیز تغییر کرده است. ما از این طریق از لامپ های کاربید آلمانی ها استفاده می کردیم. امروزه از چراغ های LED، لامپ های سر، چراغ های باطری استفاده می کنیم. در صورت بروز خطر، از ترقه و لامپ های قرمز مایل به سبز استفاده می شد، در حالی که در جاهایی که نبود از تلفن همراه و رادیو استفاده می شد. الان می‌روند در مربی‌های موتوری کار می‌کنند. مصطفی گروهبان گفت: «خیلی چیزها تغییر کرده است. پس از بخار، اولین قطارها با 24 هزار اسب بخار پدیدار شدند. سپس کابین های میانی بریتانیا و سپس لوکوموتیوهای 22 هزار اسب بخاری. اکنون در این رمپ 850 هزار خودروی دیزلی وجود دارد که 33 تن بار را حمل می کند. محبوب ترین قطار سریع السیر است. حتی وقتی اسمت رو میشنوم

او هیجان زده می شود با این حال، گارد راه در ماه های آخر خود است. با انتقال به قطار سریع السیر، وسایل نقلیه اتوماتیک کنترل راه آهن در ترکیه را آغاز خواهند کرد.