شرکت راه آهن فرانسه متهم به مشارکت در نسل کشی است

اتهام مشارکت در نسل کشی توسط شرکت راه آهن فرانسه: یکی از بزرگترین شرکت های دولتی فرانسه، راه آهن دولتی "Societe Nationale des Chemins de fer Français" که نام کوتاه آن SNCF است، با خطر از دست دادن 6 میلیارد دلار مواجه است. مناقصه آن به این دلیل که در نسل کشی نازی ها شرکت کرده بود وارد ایالات متحده شد.
به اردوگاه های مرگ نازی ها با محموله
در لایحه ای که به سنای ایالات متحده در ایالت مریلند ارسال شد، از این شرکت خواسته شد تا غرامت یهودیانی را که در دوره آلمان نازی با قطارهای SNCF از فرانسه به اردوگاه های مرگ برده شده بودند، پرداخت کند. در این لایحه، «شرکت راه آهن ملی فرانسه، SNCF، با انجام این کار در جنایت نسل کشی شرکت کرد. به همین دلیل تا زمانی که به قربانیان نسل‌کشی، خانواده‌ها یا وارثان آنها غرامت پرداخت نشود، مناقصه‌هایی که دریافت کرده و درخواست کرده‌اند باید متوقف شود و شرکت در مناقصات عمومی محدود شود. پای آمریکایی SNCF 'Keolis America' در مناقصه راه آهن 25 کیلومتری که در ایالت مریلند افتتاح شد، شرکت کرد.
توهین به قربانیان هولوکاست
جوآن کارتر کانوی، یکی از سناتورهای امضاکننده این لایحه، گفت: "اصرار SNCF بر اینکه مسئولیتی در این نسل کشی ندارد توهین به قربانیان هولوکاست است" و گفت که بیش از 50 هزار نفر این کمپین را امضا کرده اند. به نمایندگی از لئو برتولز، که از بازمانده نسل کشی در اردوگاه آشویتس بود، راه اندازی شد. از سوی دیگر، نمایندگی SNCF آمریکا مدعی شد که لایحه ارائه شده به سنا منجر به رقابت ناعادلانه با سایر شرکت های شرکت کننده در مناقصه شده است.
ما ابزار ویرانگرهای نازی بوده ایم
گروه اس. شرکت راه آهن فرانسه-SNCF که توسط رژیم ویشی در فرانسه ملی شد، در مجموع 1942 یهودی را در سرتاسر کشور بین سال های 1944 تا 76 با واگن های باری به اردوگاه های نابودی نازی ها منتقل کرد. حدود 330 یهودی ساکن فرانسه در طول جنگ جهانی دوم با ابزارهای مختلف به اردوگاه های کار اجباری برده شدند که از این تعداد تنها 2 نفر زنده ماندند.
لیپیتز فرانسه و SNCF را حفظ کرد
در ژوئن 2006، عضو گروه سبز پارلمان اروپا، آلن لیپیتز و خواهرش، هلن لیپیتز، در دادگاه تولوز به دلیل کمک و کمک به تبعید پدر و سه بستگان خود به اردوگاه کار اجباری نازی ها برنده شدند. جنگ برادران لیپیتز اظهار داشتند که پدرشان در اواسط سال 1944 از شهر تولوز به "اردوگاه انتقال درانسی" در نزدیکی پاریس فرستاده شد و این اردوگاه اولین ایستگاه یهودیان قبل از اعزام آنها به اردوگاه های مرگ نازی ها بود.
گرسنه و تشنه در واگن های باری غیربهداشتی
وکلای شرکت او استدلال کردند که "شرکت راه آهن که مجبور به همکاری با نیروهای اشغالگر آلمانی شده بود، نمی تواند مسئول انتقال یهودیان به اردوگاه ها باشد" و گفتند: "در آن زمان SNCF آزادی نداشت. برای تصمیم گیری. نازی ها به شرکت اطلاع داده بودند که همه چیز مطابق میل دولت آلمان انجام خواهد شد و هرکس مخالفت کند کشته خواهد شد. با این حال، دادگاه فرانسه در تصمیم خود دولت فرانسه و شرکت ملی راه آهن را به پرداخت غرامت ۷۷ هزار دلاری محکوم کرد و اعلام کرد که SNCF به هیچ وجه با انتقال یهودیان به اردوگاه ها مخالفت یا مخالفتی نداشته و آنها را گرسنه و تشنه حمل کرده است. در واگن های باری بدون شرایط بهداشتی.
شرکت راه آهن بایگانی خود را در آن دوره باز کرد
در سال 2011، مقامات SNCF بایگانی های خود را بین سال های 1939-1945 با تبدیل آنها به سیستم عددی باز کردند تا در چارچوب سیاست های باز بودن و شفافیت شرکت، رویدادهای آن دوره را روشن کنند. این شرکت بعداً در ژانویه 2012 اعلام کرد که همه این آرشیوها را به موزه های بزرگ هولوکاست جهان - مرکز شوا در پاریس، موزه یاد وشم در اورشلیم و موزه هولوکاست در واشنگتن - تحویل داده است.