قطارهای هسته ای بازگشته اند

قطارهای هسته ای بازگشته اند
روسیه تولید مجتمع های موشکی ریلی رزمی را آغاز کرده است. آنالوگ چنین سیستمی از سال 1987 تا 2005 در سلاح های نیروهای مسلح اتحاد جماهیر شوروی و روسیه گنجانده شد. مجتمع های موشکی راه آهن در سال 1993 بر اساس توافقنامه کاهش تسلیحات استراتژیک که بین روسیه و ایالات متحده امضا شد، منسوخ شد. پس از خروج ایالات متحده از معاهده محدودیت سیستم های موشکی ضد بالستیک در سال 2002، روسیه از معاهده کاهش تسلیحات استراتژیک خارج شد. کارشناسان مزایا و دیدگاه های سامانه موشکی راه آهن را ارزیابی می کنند.

تحرک - نوعی محافظت

اولین موشک های بالستیک قاره پیما R-7 که در اتحاد جماهیر شوروی توسعه یافته و بر اساس خانواده راکت های حامل معروف ساخته شده اند، با شروع باز پرتاب شدند. معایب این روش پرتاب آشکار است - موج انفجار هر بمب شکسته یا معمولی که در کنار آن منفجر شود می تواند موشک را از کار بیاندازد.

در اواسط دهه 60، نوبت به روش جدیدی رسید، موشک های محافظ توسط بتن مسلح چند متری و ده ها سانتی متر زره محافظت می شدند. موشک‌های درون کانتینرهای داخل کوره‌ها می‌توانستند از خطر انفجار هسته‌ای قریب‌الوقوع جان سالم به در ببرند و پرتاب شوند.

با این حال، افزایش دقت مهمات هسته ای و معمولی منجر به پرتاب مجدد موشک ها به زمین شد. اما قبلاً آنها توسط مکانیسم پرتاب موشک با تحرک بالا پرتاب شده بودند. در دهه 70 ، مجتمع های موشکی زمینی متحرک در اتحاد جماهیر شوروی و در دهه 80 استقرار مجتمع های موشکی راه آهن رزمی مستقر شدند. مزیت سامانه موشکی زمینی متحرک این است که می توان آن را تقریباً در همه جا مستقر کرد. مزیت مجتمع های موشکی راه آهن تحرک بالای آن است. قطار هسته ای می تواند یک و نیم هزار کیلومتر و بیشتر از پایگاه را در یک روز طی کند.

کشف هر دو نوع مجموعه موشکی بسیار دشوار بود. البته مقایسه مجتمع های موشکی زمینی متحرک با هیچ چیز دیگری تقریبا غیرممکن بود، اما منطقه بزرگ استقرار، شرایط آب و هوایی روسیه (بخش قابل توجهی از خاک کشور دائماً پوشیده از ابر است) و میدان دید باریک شناسایی. ماهواره ها به مجموعه ها اجازه دادند تا از اکتشاف اجتناب کنند.

کشف قطارهای هسته‌ای که بر اساس واگن‌های ریلی استاندارد ساخته می‌شدند نیز دشوار بود، اما یک نقص بزرگ داشتند - قطارهای هسته‌ای به شدت به راه‌آهن متصل بودند.

بر اساس معاهده کاهش تسلیحات استراتژیک در سال 1993، روسیه باید مجتمع های موشکی ریلی خود را رها می کرد. در سال 2002، پس از خروج ایالات متحده از معاهده محدودسازی سیستم های موشکی ضد بالستیک در سال 1972، روسیه از معاهده کاهش تسلیحات استراتژیک خارج شد، اما روند از کار انداختن مجتمع های موشکی راه آهن غیرقابل توقف شد. در نتیجه تا سال 2005 این مجتمع ها به طور کامل منسوخ شدند.

موشک جدید، بینش قدیمی

پس از توسعه سامانه موشکی یارس RS-2000 در اواخر دهه 24، امکان بازگشت مجتمع های موشکی راه آهن مطرح شد. به لطف جرم 45 تنی یارها، کاندیداتوری موشک راه آهن مناسب تر از موشک صد تنی «اسکالپل» است که پیش از آن ساخته شده بود. توسعه نوع راه آهن مجموعه موشکی به نام «پیونیر» نیز ممکن است تصمیم خوبی باشد. بر اساس اطلاعات به دست آمده، مجموعه موشکی Öncü دارای یک نوع موشک دریایی زمینی به نام Bulava است که از نظر وزن و ابعاد در مقایسه با یارها کوچکتر است. در شرایط مبارزه با موشک های متحرک مدرن، کارایی سیستم های دفاع موشکی به شدت کاهش می یابد. در این زمینه، یک قطار هسته ای مدرن با قابلیت حمل 3-4 موشک می تواند عنصر مهم سپر هسته ای روسیه و ابزار موثر سامانه دفاع موشکی باشد.

منبع: turkish.ruvr.ru