اهالی محترم مطبوعات، قبل از هر چیز، مایلیم از همه شما به خاطر علاقه مندی خود به مذاکرات مستمر قرارداد جمعی و حضور در این روز گرم تابستان تشکر کنیم. اتحادیه ما کار تشکیلاتی خود را در مارس 50 در IZBAN AŞ به پایان رساند که برای اولین بار در کشور ما است و در یک شهرداری 50% - 2011% مشارکت دولتی از ساخت تا بهره برداری انجام می شود و مجوز وزارت کار را دریافت کرد.
ما همچنین خوشحالیم که تأسیس و مدیریت IZBAN AŞ که توسط دو حزب سیاسی مختلف اداره می شود و شهرداری و دولت ما با نشان دادن نمونه ای عالی از آشتی با آن دست دادند، در شهر ما وجود دارد. ما امیدواریم که این سازش الگوی کل کشور ما باشد. اما در حالی که کارفرمای ما به توافق فوق العاده ای بین خود دست یافتند، متأسفانه تصمیم اکثریت اتحادیه ما را در اسفند 2011 نپذیرفت و در اعتراض به مقام قضایی شکایت کرد.
قانون اعتصاب و قفل قرارداد جمعی
روند قانونی که از فروردین 2011 شروع شد یک سال به طول انجامید و در اردیبهشت 2012 به نفع اتحادیه ما منعقد شد و با رای دیوان عالی کشور تعیین اختیارات ما قطعی شد. در روند در حال انجام، تمام قوانین مطابق با قرارداد جمعی، قانون اعتصاب و لاک‌اوت شماره 2822 انجام شد و اولین جلسه با کارفرمای ما در می 2012 برگزار شد.
قبل از ثبت گزارش اختلاف طبق قانون، جلساتی با کارفرمای ما چندین بار به مدت 60 روز برگزار شد و 68 ماده اصلی از پیش نویس قرارداد جمعی کار، مشتمل بر 2 ماده اصلی و در مجموع 37 ماده موقت، منجر به توافق شد. . تمامی این مقالات، مقالات اداری هستند. بیشتر 31 قلم اصلی و 2 قلم موقت باقی مانده پولی است. در روندی که تا به امروز ادامه داشته است، ما پیشنهاد متقابلی از سوی کارفرمایمان برای هیچ کالایی حاوی پول دریافت نکرده ایم.
داده نشده.
سرانجام در 23 ژوئیه 2012، اگرچه نخواستیم، به دلیل الزام قانونی مجبور به نگهداری گزارش اختلاف شدیم. متأسفانه، دستمزدهای فعلی در IZBAN AŞ.، که در تجارت حمل و نقل ریلی است، بسیار عقبتر از نمونه های دیگر در این بخش است. هم دستمزد در متروی ازمیر در شهر ما، هم دستمزد کسانی که در تجارت حمل و نقل ریلی در 50 شهر دیگر کار می کنند و هم دستمزد در TCDD که XNUMX% شریک IZBAN AŞ است، بسیار بالاتر از IZBAN AŞ است.
به دلیل گزارش اختلافی که در 23 جولای 2012 نگهداری می شد، اتحادیه ما مجبور شد قرارداد جمعی کار را به میانجی رسمی برساند.
ما به عنوان Demiryol-İş یک بار دیگر در حضور شما اعلام می کنیم که آماده هستیم تا با کارفرمای خود در 7 ساعت شبانه روز و 24 روز هفته در جریان روند قرارداد جمعی کار ملاقات کنیم.
İZBAN AŞ که تحت مدیریت دو حزب سیاسی مختلف است. متأسفانه با وجود همه سختی ها، رفتار آشتی جویانه ای را که در بین خود از خود نشان می دادند، نسبت به کارکنان خود نشان ندادند. مهم ترین شاخص این موضوع این است که اتحادیه ما که با جذب 140 کارگر در سازمان اول در محل کاری که 100 نفر در آن کار می کنند، درخواست اختیار کرده بود، از وزارت کار شکایت کرد و مدعی شد که نمی تواند اکثریت را کسب کند. از سوی دیگر، برای کارمندان IZBAN بسیار ناراحت کننده است که کارفرمای ما با وجود گذشت 16 ماه از عضویت کارکنان در اتحادیه، هنوز پیشنهاد دستمزدی نداده است.
این شرکت در سال اول به اهداف 5 ساله خود در حمل و نقل مسافر دست یافته است. تلاش دوستان را نمی توان در این زمینه نادیده گرفت.
دوستان ما آنقدر IZBAN AŞ را پذیرفته اند که به طور متوسط 2,5 ماه بدون حقوق در اولین کار خود تحت عنوان آموزش کار کرده اند. بعداً با دستمزد کارآموز شروع به کار کردند و به مدت 2 سال فقط افزایش اندکی بر این دستمزدها دریافت کردند.
آنها توانستند آن را به سطوح ذکر شده در بالا برسانند.
محدودیت گرسنگی 924,98 لیر
همانطور که عموم مردم قدردانی می کنند، در کشور ما که آستانه گرسنگی 924,98 لیر لیره است، امکان حمایت از خانواده با دستمزد فعلی وجود ندارد و نمی توان دوره کارآموزی 2 ساله را در هیچ موسسه ای انجام داد.
در نتیجه دوستان ما که در IZBAN AŞ کار می کنند با دستمزد فعلی قدرت ادامه زندگی خود را ندارند. بسیاری نمی توانند اجاره خانه خود را پرداخت کنند. تقریباً هیچ دوستی از ما نیست که به بانک ها بدهکار نباشد. به دلیل دستمزدی که در بالا با شما به اشتراک گذاشتیم، دوستان ما نتوانستند زندگی خود را حفظ کنند و مجبور شدند برخی از هزینه های اجباری خود را کاهش دهند.
به همین دلیل، از امروز، کارمندان مرد ازبان ع.ش. به مدت 15 روز ریش خود را نخواهند تراشید،
کارمندان زن آرایش نخواهند کرد.
ما معتقدیم دوستانی که حدود 2 سال است با فداکاری های باورنکردنی برای محل کار خود تلاش می کنند، مستحق دستمزدی هستند که برای زندگی آبرومندانه نیاز دارند و انتظار داریم کارفرمای خود در این زمینه برخورد عادلانه ای داشته باشد. 27.07.2012/XNUMX/XNUMX
